ایرج راد رییس هیات رییسه شورای عالی خانه هنرمندان ایران درنشست رسانه‌ای این شورا با محوریت طرح حذف معافیت مالیاتی هنرمندان بیان کرد بار روانی و تبعات منفی حذف معافیت‌های مالیاتی بر درآمد هنرمندان بیشتر از آورده اش برای دولت خواهد بود و کیفیت آثار هنری را تنزل خواهد داد.
نمانامه: طبق اعلام روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، نشست رسانه‌ای رییس و اعضای هیات رییسه شورای عالی خانه هنرمندان ایران با حضور ایرج راد رییس، حمیدرضا نوربخش، روانبخش صادقی و امیر راد اعضای هیات رییسه شورای عالی خانه هنرمندان ایران صبح سه شنبه ۳ اسفند ۱۴۰۰ در سالن استاد امیرخانی خانه هنرمندان ایران در دیدار با اهالی رسانه برگزار شد.
ایرج راد رییس هیات رییسه شورای عالی خانه هنرمندان ایران در ابتدای این نشست بیان کرد: ما معمولا به جای این که تلاش کنیم حرکت‌های رو به جلویی داشته باشیم، به دنبال این که هستیم که به عقب برگردیم تا شرایط بهتر گذشته را احیا کنیم. در حواشی اتفاقات اخیر درباره حذف معافیت مالیاتی متاسفانه اصل ماجرا فراموش می‌شود و فرهنگ و هنر مورد غفلت قرار می‌گیرد. ما بر اساس اعلام ماده ۱۳۹ برای معافیت‌های مالیاتی هنرمندان همواره مباحثی در میان بوده است. گاهی عقب نشینی‌هایی صورت گرفته و باز دوباره حرکت‌های رو به جلویی در میان بوده است.
وی افزود: فرهنگ و هنر باید مورد حمایت دولت قرار بگیرد. زیرا اشاعه مسائل فرهنگی و هنری تاثیر مستقیمی بر همه جوانب و عرصه‌های مختلف کشور دارد. در حال حاضر سقفی برای ۲۰۰ میلیون درآمد سالانه هنرمندان تعیین شده است که تا آن سقف آن‌ها معاف از مالیات هستند و اگر این درآمد بر تعداد ۱۲ ماه تقسیم شود، ۱۶ میلیون متوسط درآمد در ماه می‌شود. این در حالی است که یک هنرمند، کارمند ثابت یک سازمان نیست تا حقوقش پیوسته باشد. ممکن است او در یکسال همه توان خود را به کار بگیرد و درآمد خوبی داشته باشد. مثلا یک بازیگر در یک سال هم تئاتر بازی کرده باشد هم سریال و هم دوبله و… کار کرده باشد و برای مثال در آن سال ۳۵۰ میلیون تومان درآمد کسب کرده باشد، اما در ادامه ۵ سال کار نکند و این درآمد قاعدتا باید تقسیم بر ماه‌های بیکاری او شود. حال سوال این است آیا دولت معیشت این مدت بیکاری را برای او تامین می‌کند؟ ضمن این که باید در نظر بگیریم که هنرمندان یک بازه طلایی کاری دارند و از مقطعی به بعد شاید توان و انرژی قبلی خود را برای کار هنری نداشته باشند.
وی خاطر نشان کرد: یک هنرمند باید چند سال کار کند که بتواند یک آپارتمان ۸۰ متری خریداری کند؟ متاسفانه از دلال‌ها مالیاتی که باید اخذ نمی‌شود و در حال حاضر بر گروه هنرمندان تمرکز شده است. از سویی دیگر همه هنرمندان در وضعیتی نیستند که بتوانند درآمد‌های بالایی داشته باشند و تعداد آن‌هایی که درآمد‌های بالای یک میلیاردی دارند کمتر از انگشتان دو دست است. باید دید آیا تاثیر این گرفتن مالیات بر عواقب آن و درست در حوزه‌ای که باید کار‌های ارزشی و با تاثیرگذاری بالا صورت بگیرد، ارزشش را دارد؟!
این هنرمند و بازیگر پیشکسوت خاطر نشان کرد: ما در زمینه‌های مختلف در حال پرداخت مالیات هستیم. برای مثال در تئاتر برای بردن یک اثر روی صحنه نه تنها حمایتی از نظر دکور، سالن تمرین، لباس و… صورت نمی‌گیرد حتی سالن‌های دولتی نیز ۲۰ درصد از فروش بلیت را برای هزینه سالن برمی‌دارند و ۵ درصد در فضا‌های الکترونیکی کسر می‌شود. ۹ درصد مالیات برارزش افزوده به اثر تعلق می‌گیرد. حال هنرمند باید از درآمد خود نیز با این تصمیم گرفته شده، مالیات هم پرداخت کند! این اتفاق لطمه‌ای به خانه‌ها و موسسات فرهنگی و هنری خواهد زد. ما همواره این گرفتاری را با اداره‌های مالیاتی داشته ایم که وقتی پولی را از آن‌ها کمک گرفته‌ایم یا به عنوان اعضا حق عضویت پرداخت کرده‌ایم می‌خواهند مالیات شاملش شود. درحالی که در اساسنامه، این مجموعه غیرانتفاعی است. اکثر هنرمندانی که در موسسات کار می‌کنند، حقوق نمی‌گیرند. برای مثال در شورای عالی خانه هنرمندان ایران حقوق نمی‌گیرند و به استثنای کارکنان بقیه، خدمات داوطلبانه انجام می‌دهند و چرا این اقدامات داوطلبانه درنظر گرفته نمی‌شود؟! وقتی فیلمی پرفروش می‌شود، تهیه کننده آن در ادامه می‌خواهد درآمد حاصل از آن را بر ادامه فعالیت فرهنگی و هنری سرمایه گذاری کند و اگر مجبور به پرداخت مالیات شود، از تعداد و تاثیر کار‌های بعدی او کم می‌شود. در سایر حوزه‌ها نیز همینطور است. مگر آثار به فروش رسیده چند هنرمند خاص می‌تواند ملاکی برای درآمد خوب و بالای سایر هنرمندان باشد؟! ضمن این که همان هنرمندانی که کارشان را می‌فروشند ممکن است تا مدت‌ها و سال‌ها درآمدی نداشته باشند؛ بنابراین باید بر این تصمیم بازنگری و ارزیابی دقیقی نسبت به آن داشت. تاثیرات مثبت و تبعات آن را با هم درنظر گرفت.
حمیدرضا نوربخش نیز در پاسخ به این سوال که چه پیگیری‌هایی از سوی هنرمندان برای لغو طرح حذف معافیت مالیاتی‌شان در روز‌های اخیر صورت گرفته است، عنوان کرد: همه ما دغدغه مشترکی برای حمایت از جریان فرهنگی و هنری کشور و بحرانی داریم که این روز‌ها گریبان همه به ویژه جامعه هنری را گرفته است. وقتی خبر حذف معافیت مالیاتی منتشر شد همه هنرمندان بابت این نگران شدند که این تصمیم ممکن است بسیاری از فعالیت‌ها را تعطیل کند. یک جریان باید درآمدزایی برای ادامه حیات خود داشته باشد و این نگرانی لطمه به کیفیت کار خواهد زد و ذائقه عموم را نیز تنزل می‌دهد. از هزاران نفری که در فضای فرهنگ و هنر مشغول به کار هستند، مسئولان باید رصد کنند که چند نفر از این جمعیت درآمد‌های بالایی دارند و قطعا در نسبت با جمعیت کلی بسیار اندک هستند. مسدود کردن جریان فرهنگی و هنری آسیب‌های زیادی را برای جامعه دارد. در همین دو سال درگیری با کرونا دیدیم که اگر مردم امکان خانه نشینی و تماشای فیلم و سریال و شنیدن موسیقی را نداشتند چه بر سر خانواده‌ها می‌افتاد؟ چه دعوا‌هایی صورت می‌گرفت و چه فجایعی رخ می‌داد؟! اگر روزگاری کسانی آمدند و با فکر و بررسی به این نتیجه رسیدند که از فرهنگ و هنر باید حمایت شود و این معافیت مالیاتی برقرار باشد، بر اساس اندیشه‌ای این سیاست را در پیش گرفته اند. حالا با حذف آن قرار است از چه کسانی انتقام بگیرند؟! و این تصمیم چه آورده‌ای برای سبد اقتصادی دولت دارد؟
وی ادامه داد: در حال حاضر کمپین‌ها و کارزار‌هایی برای حمایت از معافیت مالیاتی راه افتاده است. بین اصناف سینمایی، موسیقی، تئاتر و… و خانه هنرمندان ایران همگرایی اتفاق افتاده است و شورای عالی توان خود را برای ایجاد تعامل با دولت ترتیب می‌دهد و وزیر فرهنگ و ارشاد نیز خود موافق حذف این مالیات است و امیدواریم گفتگو و تعامل سازنده‌ای با نمایندگان مجلس داشته باشیم. به ویژه دکتر قالیباف که اگرچه نامهای به ایشان داده شد و تاکنون متاسفانه بدون پاسخ مانده است. ما خواستار جلسه‌ای با ایشان در همراهی با نمایندگان صنوف برای طرح این مساله و سایر مسائل شده‌ایم که امیدواریم اتفاق بیافتد.
امیر راد: نقش محرک هنرمندان در جامعه را انکار نکنیم
امیر راد عضو هیات رییسه شورای عالی خانه هنرمندان ایران و رییس هیات مدیره انجمن هنرمندان نقاش ایران نیز درباره مواضع هنرمندان هنر‌های تجسمی و تبعات تصمیم حذف معافیت‌های مالیاتی برای آن‌ها بیان کرد: رشته‌های هنری مسائل مشترکی با یکدیگر دارند و وقتی درباره یک دغدغه این چنینی صحبت می‌شود، شامل همه حوزه‌هاست. مشکل ایجاد شده این است که دوستان مسئول گویا تعریفی از هنرمندان دارند که شرایط شان را به گروه کثیر دیگر تعمیم داده اند که شرایط مشابه گروه اقلیت ندارند و این می‌تواند صدمات جدی به گروه کثیری از هنرمندان وارد کند؛ بنابراین باید شرایط هنرمندان را به درستی رصد کنیم و نگاهی کلی به آن‌ها داشته باشیم نه بر اساس تصاویر محدود خود بخواهیم این طرح را پیش ببریم. از سویی دیگر وظیفه هنرمندان در جامعه فرهنگسازی است و نمی‌توانیم نقش شان را به عنوان موتور متحرک در جامعه انکار کنیم؛ بنابراین باید نگاه حمایتی را پیوسته در نظر داشت.
وی افزود: در بسیاری از کشور‌ها ما موضوع مسئولیت اجتماعی را برای شرکت‌ها و کمپانی‌های اقتصادی داریم که بخشی از آن مربوط به حمایت از هنر است و به دنبال آن هنرمندان معاف از مالیات می‌شوند. اما ما اینجا برعکس عمل می‌کنیم. نه تنها این معافیت را برای مراکز اقتصادی در نظر نمی‌گیریم که بر درآمد خود هنرمندان نیز مالیات درنظر می‌گیریم.
راد خاطر نشان کرد: برخی از هنرمندان هنوز برای معیشت خود دچار مشکل هستند و ما در هیچ زمینه دیگری از تولید و خرید آثار حمایتی نداریم و همه این‌ها باید بررسی شود و دریافت مالیات از این گروه باید در برنامه ریزی بلندمدت و با کارشناسی مورد توجه قرار بگیرد. دو سال گذشته نیز درباره این موضوع صحبت شده بود و همان زمان هنرمندان اعتراض خود را مطرح کردند و مساله حذف معافیت مالیاتی مسکوت باقی ماند.
این هنرمند توضیح داد: هنرمندان تجسمی نیز نامهای به آقای قالیباف نوشتند و کارزاری شکل دادند تا حرکت اجتماعی پرشوری ایجاد و آگاهی رسانی عمومی‌تری صورت دهد. گروه‌های هنری دیگر نیز ورود پیدا کردند و امیدواریم این موضوع منجر به این شود که نمایندگان مجلس نگاه خود را بازتر کنند و مداقه و کارشناسی صورت بگیرد. ما مخالف پرداخت مالیات نیستیم بلکه می‌خواهیم برنامه‌ریزی شده و درست باشد. ما در کنار دولت هستیم و مشورت خواهیم داد تا این اقدام در صورت اجرا به مسیر درست هدایت شود، اما در حال حاضر این تصمیم نگرانی ایجاد کرده و تبعات روانی و عمومی در ادامه خواهد داشت.
روانبخش صادقی: مطالبات هنرمندان در جلسه شهریور ۱۴۰۰ با رییس مجلس به نتیجه نرسیده است
روانبخش صادقی نیز در پاسخ به این نظر کیوان کثیریان که به نظر می‌رسد درآمد‌های بالای برخی از سینماگران این ذهنیت را برای دریافت مالیات از آن‌ها ایجاد کرده است، درباره مطالبات اهالی سینما از تصمیم گرفته شده بیان کرد: این بحث ریشه‌ای است. بعید می‌دانم نمایندگان محترم مجلس بی خبر باشند که بخش عمده‌ای از اهالی سینما درگیر معیشت روزمره خود هستند و تعداد کمی درآمد‌های بالایی دارند که آن‌ها هم به دنبال تلاش خود به این سطح رسیده‌اند. از سویی دیگر در شرایطی که با بهبود نسبی کرونا که داریم از رکود حدود دو سال گذشته فاصله می‌گیریم اجرای این تصمیم آسیب زننده است. مگر این درآمد از مالیات هنرمندان چقدر برای دولت آورده دارد که بخواهیم بار روانی آن را تاب آوریم؟ آیا بر نظام صنفی هنر کار کرده ایم؟ بنابراین ابتدا باید قانون نظام صنفی هنر مصوب شود و در دل آن حمایت‌ها در نظر گرفته شود و بعد به فکر اخذ مالیات از هنرمندان باشیم. مگر بیمه بازنشستگی درستی برای هنرمندان داریم؟! حقوق‌های بازنشستگی بعضا ۲ میلیون تومان و یک شوخی است! تسهیلاتی برای دوران بیکاری و کار برای هنرمندان مگر تعریف کرده‌ایم؟! یک کارمند حقوقی مثل حق مسکن، اولاد، سختی کار و… دارد، اما برای هنرمندان این موارد درنظر گرفته نشده است. یک بازیگر در یک سریال ممکن است ماه‌ها از خانواده اش دور باشد، اما سختی کار دریافت نمی‌کند. ۲۱ شهریور ۱۴۰۰ جلسه‌ای با دکتر قالیباف داشتیم و آنجا ایشان با ضرب الاجل مشخصی اعلام کردند تا یک ماه بعد در سه محور که اولی مالیات بود، اصلاحاتی در حوزه قوانین صورت می‌گیرد. آیا منظور از اصلاح این بود؟! ما در خانه سینما بیانیه محکمی منتشر کردیم و معتقدیم که اکنون وقت این حذف معافیت مالیاتی نیست و ابتدا باید بررسی و کارشناسی دقیقی صورت بگیرد. وضعیت بیمه بیکاری مشخص شود و سایر حقوق به هنرمند اختصاص یابد و این‌ها متاسفانه وجود ندارد. از سویی دیگر بار روانی که به دنبال حذف معافیت مالیاتی بر جامعه تحمیل می‌شود، بر آثار هنری هم نتیجه سوء خواهد داشت. من به جد می‌گویم ۹۸ درصد اهالی هنر درگیر معیشت روزمره خود هستند.
وی درباره مطالبه اهالی سینما از مجلس شورای اسلامی عنوان کرد: سوال من این است موارد مطرح شده در جلسه با دکتر قالیباف به کجا رسیده است؟! آیا تاکنون محقق شده است؟! من از همه هنرمندان رشته‌های مختلف تشکر می‌کنم که بر این مساله حساس هستند و اگر معافیت مالیاتی برگردد باز هم به گذشته برگشته ایم و شرایط فرقی نکرده است. گاهی فکر می‌کنم نکند این‌ها همه یک شوک عامدانه باشد که بار روانی اش را هم باید در نظر بگیریم.
ادامه این نشست به پرسش و پاسخ خبرنگاران اختصاص یافت.
حسینی از خبرگزاری آنا مطرح کرد: به نظر می‌رسد نمایندگان مجلس از شرایط فرهنگی و هنری آگاهی ندارند و آیا شفاف سازی از سوی هنرمندان نیز صورت گرفته است که این مالیات بر درآمد‌ها به صورت درست صورت بگیرد؟
امیرحسین اشرفی از خبرگزاری پانا نیز عنوان کرد: آیا دسته بندی و تفکیکی برای گروه هنرمندان نباید صورت بگیرد که همه را به یک چشم نگاه نکرده باشیم؟
ایرج راد در پاسخ گفت: مشکل ما از عدم شناخت مسئولان نسبت به مسائل فرهنگی و هنری ناشی می‌شود. برای خود من سوال است که چرا نمایندگان مجلس یک بار به تماشای یک تئاتر نمی‌نشینند؟ انتظار و تعریف شان از تئاتر چیست و آیا اصلا فیلم‌های اکران شده را می‌بینند؟ آیا به یک کنسرت خوب موسیقی می‌روند و از گالری‌های نقاشی دیدن می‌کنند و هنرمندان رشته‌های مختلف را به خوبی می‌شناسند؟ اساسا تعریف شان از هنر چیست؟ متاسفم که باید این را بگویم که هنوز بازیگران را عده‌ای به چشم مطرب نگاه می‌کنند. در حالیکه ما دانشکده‌های هنر داریم و مدارکی برای این رشته‌ها داده می‌شود، اما هنوز تفکر سخیفی که بازیگران را مطرب و سرگرم کننده می‌بیند وجود دارد و متاسفانه این نگاه وجود دارد که آن‌ها افرادی موجه نیستند. اگر نیستند چرا این عناوین را برایشان قائل شده اید؟ چرا نظام ارزش‌یابی برایشان صورت می‌گیرد؟ و چرا‌های دیگر.
وی افزود: ما همواره شکایت از این داشته ایم که چرا هر ساله ۷۰۰ نفر برای دکترای هنری در دانشگاه‌ها ثبت نام می‌شوند. آیا برای تامین شغل‌شان فکری کرده‌ایم؟ این وقت صرف شده علاقمندان را چطور پاسخگو خواهیم بود؟ متاسفانه هنوز هنر را به عنوان شغل هم نمی‌شناسند. باید نگاهی به جوامع پیشرفته کنیم که چطور به هنر می‌نگرند. از اهالی رسانه می‌خواهم بیشتر درباره وضعیت هنرمندان بنویسند. شبکه‌های پرشمار تلویزیونی هیچ یک در ماه حتی یک تئاتر پخش نمی‌کنند. اگر یکی از تئاتر‌های ما در ماه از یکی از شبکه‌ها پخش شود فضای هنری رونق می‌گیرد. می‌توان تئاتر و موسیقی خوب را به جامعه ارائه داد.
حمیدرضا نوربخش نیز در پاسخ به این سوال عنوان کرد: تلاش ما در راستای حفظ معافیت مالیاتی می‌تواند برگزاری همین نشست‌های رسانه‌ای و دیدار با مسئولان مجلس و… باشد. تلاش می‌کنیم ذهن عزیزان را روشن کنیم، اما در جلسه هیات دولت حضور نداریم که برای همه وزرا مسائل را به طور شفاف توضیح بدهیم. متولی امر فرهنگ، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و باید در ساختار دولت پیگیر حمایت از هنرمندان باشد. در حوزه موسیقی ۱۶ هزار نفر عضو فعال ثبت شده در سراسر کشور وجود دارد. آن‌ها در صندوق اعتباری هنر نیز عضو هستند، اما آیا نمایندگان محترم مجلس فکر کرده اند یک نوازنده در جنوب خراسان چگونه معیشت می‌کند؟ و اگر چند کنسرت آن هم در تهران و شهر‌های بزرگ برگزار می‌شود در استان‌های کم برخوردار هم همین وضعیت حاکم است؟ باید رصد کنیم که آیا چند گروه محدود برگزار کننده کنسرت در برج میلاد و سالن وزارت کشور و … قابل تعمیم به وضع موسیقی در سراسر کشور هستند؟ فارغ‌التحصیلان پرشمار موسیقی چگونه کسب درآمد و تامین شغل می‌کنند؟ بیش از ۸۰ درصد فعالان حوزه موسیقی در زمینه آموزش در حال حاضر فعال هستند و اجرا و تولید تقریبا برایشان تعطیل است. ابتدا باید حقوق پدیدآورندگان اثر را در هنر به رسمیت شناخت. صداوسیما نباید آثار را بدون مجوز پخش کند و بعد از هنرمند مالیات هم بگیرند. اگر حق مولف کاملا رعایت شود یک هنرمند با یک اثر شاید تا پایان عمر خود تامین معیشت کند. اتفاقی که در کشور‌هایی که به این حق قائل هستند، رعایت می‌شود. امروز با یک کلیک به سادگی اثر هنرمند شنیده و دیده می‌شود و هیچ کس دغدغه اش نیست که حق مولف و هنرمند دارد ضایع می‌شود. در کشور‌های دیگر هیچکس به خود اجازه نمی‌دهد یک اثر هنری را قاچاق کند و قوانین علیه این دزدی محکم است.
راد نیز در این باره خاطر نشان کرد: من ۱۰ سال پیش در جلسه‌ای در همین سالن مطرح کردم که چرا گفته نمی‌شود وزارت هنر، فرهنگ و ارشاد اسلامی و چرا واژه «هنر» از این عنوان حذف شده است؟ و نتیجه این حذف همین وضعیت امروز است. یک بار در جلسه افطار از آقای روحانی پرسیده شد آیا معاونت هنری در کابینه شان دارند یا نه و ایشان گفتند نه. مساله در همینجاست که در کابینه دولت، معاون هنری نداریم و اگر بر واژه هنر تاکید کنیم، خیلی از مسائل حل خواهد شد.
فریبرز دارایی از خبرگزاری مهر در ادامه پرسید: چرا در دو دهه اخیر تعامل مستمری از سوی جامعه هنری با مسئولان و مدیران دولتی صورت نگرفته است تا مسائل و دغدغه‌ها به طور مقطعی و تکراری هر باره مطرح نشوند؟
نوربخش: تصویر ساز گویی برای صداوسیما صور قبیحه است!
حمیدرضا نوربخش در پاسخ گفت: این تعامل باید در ارتباط با مخاطب مشخصی صورت بگیرد. به دلیل اینکه هنر اساسا جایگاه واقعی خود را بین تصمیم گیران کشور ندارد همه چیز بر خواسته وزیران و مدیران وقت پیش می‌رود. از سوی ما همواره مطالبه تعامل وجود داشته است، اما در ۲۰ و چند سال گذشته که صنوف تشکیل شده اند همیشه پشت در اتاق مسئولان برای پیگیری این مطالبات بوده‌ایم. اما همه چیز طبق خواسته‌مان پیش نرفته است. موسیقی همین حالا در بخشی از جغرافیای ایران ممنوعیت دارد و نمی‌توان در آن مناطق کنسرت برگزار کرد. با همین قانون و حکومت هنوز در رسانه رسمی کشور نمایش ساز ممنوع است و آن را جز صور قبیحه می‌دانند! در مجموعه شهرداری در مقطعی هنر دارای رونق بود، اما امروز مسئولانش جواب سلام هیچ کس را نمی‌دهند. کارمندان خانه هنرمندان ایران ماه‌ها نصف حقوق خود را گرفتند و شرایط سختی داشتند.
کثیریان نیز بیان کرد: یک وقت ما با وزیری مثل دکتر ربیعی مواجه هستیم که به خانه سینما رفت و آمد دارد و از هنرمندان حمایت می‌کند. اما امروز نمی‌توان وزیر کار فعلی را حتی دید. یک وقت ممکن است شهردار تهران خود تهیه کننده مستند و علاقمند به هنر باشد و به اوضاع هنرمندان رسیدگی کند. اما شهردار دیگر اینطور نباشد؛ بنابراین وقتی نظام و سیستمی برای حمایت نیست این برخورد‌ها فردی و بر اساس ویژگی‌های شخصی خود مدیران صورت می‌گیرد.
روانبخش صادقی نیز توضیح داد: شاید ما باید روش هایمان را در مطالبه گری تغییر دهیم، اما به قول آقای راد بازگشت به عقب است.
یاسر یگانه از خبرگزاری تسنیم نیز بیان کرد: بسیاری از دغدغه‌های امروز سال هاست مطرح می‌شود. در دورانی هستیم که نمی‌توان روی هیچ چیزی حساب باز کرد. پیشنهاد من این است که اتفاق دیگری با رویکرد عملگرایی صورت بگیرد و اقدام فوری نیز باشد. اصناف فرهنگ و هنر باید درباره نحوه برخورد با تصمیم‌هایی نظیر حذف معافیت‌های مالیاتی هنرمندان چاره‌ای بیاندیشند.
حمیدرضا نوربخش نیز درباره شیوه مطالبه هنرمندان و اصناف بیان کرد: درباره ۱۰ درصدی که از کنسرت‌های پاپ یک سال دریافت می‌شد سفت و سخت پایش ایستادیم تا حذف شود و جلسات متعددی برگزار کردیم تا مسئولان ارشاد برای حذفش مجاب شوند. کارزار‌های شکل گرفته و ایجاد موج انبوهی از خواسته‌های هنرمندان کاری است که ما می‌توانیم صورت بدهیم، اما ما هم خود هنرمندیم و مقدوراتی داریم.
سجاد محمدیان از خبرگزاری ایکنا نیز بیان کرد: نهاد‌های صنفی میان هنرمندان چقدر محبوبیت دارد که بخواهند پیگیر مطالبات آن‌ها باشند؟ برخی از کنسرت‌های پاپ، حراج تهران، معدودی از تئاتر‌ها درآمد‌های میلیاردی دارند و می‌توان دریافت مالیات را مشروط به میزان درآمد‌ها و الزام بعد از آن برای صرف کردنش در هنر کرد. در واقع مالیات بر درآمد‌های میلیاردی را می‌توان صرف گسترش هنر در مناطق کم برخوردار کرد و این مهم چقدر مورد توجه بوده است؟
نوربخش نیز در پاسخ گفت: من به عنوان یک هنرمند و نه مسئول در این جلسه حضور دارم. ما واسطه بین هنرمندان و مجموعه حاکمیت هستیم؛ و باید در این تحلیل‌ها مقدورات و توان اصناف را نیز درنظر بگیریم. وظیفه ما این است مجموعه‌ای از امکانات را حتی القدور از دولت بگیریم و خرج هنرمندان کنیم. پیگیر این هستیم که بیمه هنرمندان، بیمه تکمیلی و… به خوبی محقق شود و نمی‌گوییم که فعالیت‌مان بی نقص است. بلکه انتقاداتی بر ما نیز وارد است و باید حل شود. اما مجموعه مقدورات یک نهاد صنفی را باید پیوسته در نظر بگیریم.
امیر راد نیز بیان کرد: خانه هنرمندان ایران از ۱۴ تشکل تشکیل شده که نیمی از آن صنفی نیست. برخی از اعتراضات دوستان بعضا ناشی از این است که نمی‌دانند با کدام نهاد سروکار دارند و کارکردشان چیست. قبول دارم که باید مطالبه گری ما جور دیگری پیش برود، اما مقدورات اصناف نیز محدود است و در دو سال گذشته درگیری با کرونا واقعا شبیه به کمیته امداد عمل کرده‌ایم. در رشته نقاشی توانسته‌ایم وام‌های کوتاه مدت به هنرمندانی بدهیم که نامهای بزرگی هستند و من حتی از گفتن این خبر ابا داشتم. زیرا تصور جامعه از شرایط مالی هنرمندان چیز دیگری است و واقعیت چیزی دیگری. اگر سازوکاری باشد که درآمد هنرمندان را مشخص کند و طی سالیان مختلف آن را بررسی کند. بیمه بیکاری به او اختصاص دهد و… خوب است. این در حالی است که متاسفانه تا قبل از سال ۹۸ کار هنر تعریف شغلی نداشت.
ایرج راد: خانه هنرمندان ایران شرایط مالی مناسبی ندارد
زهرا علیزاده از باشگاه خبرنگاران جوان نیز درباره مشکلات اقتصادی و شرایط خانه هنرمندان ایران سوالی را مطرح کرد.
ایرج راد نیز توضیح داد: با همت کارکنان خانه هنرمندان ایران و مسئولان که گاه با نیمی از حقوق، شیفت کاری‌های متفاوت و حتی حقوق کمتر عرق به هنر ایران داشتند و شرایط را تحمل کردند، کار پیش رفت و اکنون نیز وضعیت مناسب نیست. حدود ۲۵ روز پیش مشکل تعطیلی احتمالی خانه هنرمندان ایران را داشتیم و حقوق کارکنان خانه هنرمندان ایران را مجبور شدیم قرض کنیم تا بتوانیم پرداخت کنیم. در چند روز اخیر مقداری پول توانستیم دریافت کنیم تا شب عید جوابگوی بخشی از نیاز‌های پرسنل اینجا باشیم. همچنین در تمام مدت خانه هنرمندان ایران فعال بود و همه نمایشگاه‌ها برقرار بود و با حفظ همه مسائل بهداشتی، کنترل و نظافت و… همه زحمت کشیدند تا کوچکترین مشکلی ایجاد نشود. امکانات زیادی باید در اختیار خانه هنرمندان ایران باشد تا اقدامات خود را اجرایی کند. هیچ جایی مثل خانه هنرمندان ایران نتوانسته است با این امکانات محدود در این حد فعالیت کند، اما همه این‌ها تنها یک مسکن است و بعد از شب عید نمی‌دانیم چه اتفاقی خواهد افتاد. بخشی از درآمد ما از سوی شهرداری و بخش دیگر از کمک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تامین می‌شود. سایر تامین‌ها از درآمد رستوران گیاهی و کافی شاپ‌ها و فروشگاه است و به دلیل تعطیلی‌های کرونا در حدی نبود و نیست که بتواند نیاز مالی ما را پاسخ دهد. وقتی این درآمد‌ها به دنبال شیوع کرونا قطع شد در جلسه با دولت قبل، قول داده شد بودجه‌ای تزریق شود که محقق نشده است.
وی ادامه داد: در حال حاضر خانه هنرمندان ایران وضعیت مناسبی ندارد. بودجه تعریف شده ندارد تا بر اساس نیازهایش بودجه خود را تامین کند. ما در زمینه تئاتر، سینما، هنر‌های تجسمی و… آبرومندانه فعالیت داریم. اما متاسفانه مردم از وضعیت ما خبر ندارند و ما سعی کرده ایم که مردم را به سمت برنامه‌های هنری سوق بدهیم. هیچ یک از اعضای شورای عالی هیچ حقوقی دریافت نمی‌کنند. چراغ خانه هنرمندان ایران و هنر توسط هنرمندان روشن نگه داشته شده است. هنرمندان مسئولیت و عشق خود را ادا می‌کنند، اما به هر حال مسائل معیشتی دارند و حفظ آبرو می‌کنند. اگر وضعیت خانه هنرمندان ایران به همین منوال پیش برود شاید تا اوایل تابستان نیز دوام نیاورد، اما پرسنل اینجا عاشقانه خدمت می‌کنند و برای حفظ آن تلاش دارند.
سحر قناعتی از خبرگزاری صداوسیما نیز پرسید خانه هنرمندان ایران در نوروز چه برنامه‌هایی برای مردم دارد و آیا حمایت‌هایی در بازه نوروز از هنرمندان خواهد داشت؟
ایرج راد در پاسخ گفت: به جز یکی دو روز در ایام نوروز در‌های خانه به روی مردم باز است و از آن‌ها میزبانی می‌کند.
کثیریان نیز بیان کرد: خانه هنرمندان ایران قرار نبوده است نگاه اقتصادی به هنر داشته باشد و شرایطی را فراهم کرده تا هنرمندان به سهولت بتوانند فعالیت هنری خود را در اینجا دنبال کنند. وظیفه شهرداری و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود تا اینجا سرپا باشد. استعداد‌های جوان و اعضای صنوف برای ارائه آثار خود فضایی مناسب را بیابند که در سالن‌ها و مراکز خصوصی کمتر برایشان مهیا است. شاید در هیچ مجموعه‌ای هفت گالری به طور همزمان فعال نیست. حالا اگر بودجه‌ای که مصوب نیست و به عنوان کمک پرداخت می‌شود هم نباشد، ساده‌ترین کار این است که اینجا تعطیل شود. هزینه‌های نگهداری مجموعه خود بسیار بالاست و می‌تواند اقتصادی اداره شود، اما دیگر نگاه محتوا محور نخواهد داشت.
منبع: میزان
ارسال دیدگاه
در انتظار بررسی : 0