نقد و بررسی فیلم سینمایی «بیرو»

به قلم: جبار آذین

پایگاه خبری نمانامه: نمی خواهم درباره فیلم «بیرو» ساخته مرتضی علی عباس میرزایی، به تهیه کنندگی مجید زرگر بنویسم.  بیرو فیلم بدون زحمتی نیست و در مورد یکی از قهرمانان فوتبال کشور که فراز و فرودها پشت سرگذاشته تا امروز در جایگاهی شایسته بایستد، تولید شده است.

متاسفانه بیرو، چنگی به دل نزد و از منظر سینمایی و هنری،حرفی برای گفتن نداشت، با اینهمه فیلمی با رویکرد ورزشی و شخصیت محور است و می تواند در میان فیلم های ورزشی و کارنامه ورزشی کشور و بیرانوند جای گیرد. اما تولید این فیلم، مساله مهمی را به یاد می آورد که برای آنها که گوش شنوا دارند، آن را متذکر می شوم.

ورزش در زندگی فردی و گروهی و اجتماعی کشور ما هم تاثیر بسزا دارد و تداوم عالی و درخشان آن می تواند تعالی بخش باشد، لیکن می دانیم که این عرش انسان سازی نیز مانند بسیاری از ارکان اساسی اجتماعی، بازیچه باندها و گروه های مافیایی است و صاحب قدرتان و سرمایه سالاران و … فراوان در آن نقش دارند. به گونه ای که اصالت و قداست و سلامت آن خدشه دار شده است و هر روز از سلامت دور شده و در باتلاق بیماری های پولمداری و زد و بند و فساد سقوط می کند.

توجه به چگونگی موانع و موارد پسرفت و پیشرفت فوتبال و ورزش، نکته ای است که باید مدنظر اهالی ورزش و هنر قرارگیرد و از این زاویه به ورزش نگریسته و در خصوص آن آثار هنری ساخته شود. البته منظور تولید آثار خنثی، حاشیه ای، انحرافی و سرگرم کننده مانند برخی سریال های تلویزیونی نیست. هدف ساختن آثار سینمایی و تلویزیونی تحلیلی و مناسب و راهگشا است. کاش برزگر و عباس میرزایی در ساختن بیرو، از این دریچه به فیلم و قهرمان اثر خود توجه می کردند. دراین صورت بیرو می توانست، مطرح، تاثیرگذار و ماندگا رشود!