کارگاه کارگردانی با حضور داریوش فرهنگ

نمانامه: عوامل باغ فردوس با برگزاری کارگاه کارگردانی در تاریخ ۱۶ آذر ماه ۱۴۰۲ میزبان داریوش فرهنگ کارگردان صاحب نام ایران و هنر جویان سینما بودند. داریوش فرهنگ در جمع علاقمندان سینما از یک کودک سخن به نام  فلفلو سخن گفت. پسرکی بازیگوش و تند و تیز که بسیار شاد بود و از کودکی با اعضای هنر رفت و آمد داشت و بسیار علاقمند به تماشای فیلم در سینما بود. روزی فلفلو خبر مرگ پدرش را به او می دهند و به دلیل شرایط زندگی مجبور به ترک تهران و سفر به کرمان یعنی سرزمین مادری اش می شود. فلفلو به دلیل فعالیت هنری اش در کلاس دوم ابتدایی رفوزه میشود اما او هرگز نامید نمی شود و به فعالیت و درس خود ادامه می دهد تا داریوش فرهنگ شد.

این کارگردان و بازیگر معروف در ادامه تجدید خاطراتش گفت: فیلمساز باید بداند که چه میخواهد؟ چرا میخواهد؟ و برای چه میخواهد؟ برای موفقیت عادی بودن کافی نیست باید یادبگیریم متفاوت باشیم. و باید بدانیم که فیلمسازی پایان ندارد و ایستگاه های متفاوتی دارد. به قول شاعر:
«زنهار از این بیابان وین راه بی نهایت» به یاد بیاوریم چگونه پیشینیان ما این راه را ساختند و در اختیار ما گذاشتند ما هم باید این مسیر را ادامه و دراختیار دیگران قرار بدیم. وی با اشاره به یک بیت از اشعار فردوسی: «سخن هر چه گویم همه گفته‌اند، بر باغ دانش همه رفته‌اند» در ادامه گفت:

ما همچنان باید ادامه بدهیم نباید فکر کنیم همه راه ها را رفته اند. زیرا که این شاعر بزرگ هم در آن دوره که این بیت را سروده اما باز توانسته یک شاهنامه تهیه کند.

در این یکی از کارگردانان هنرجو در مورد صدا در بازیگری از وی سوال پرسید که داریوش فرهنگ پاسخ داد:

صدای هر کسی شخصیت آن شخص است خودم به شخصه معتقدم که در سینما نباید بلند حرف زد. بلکه باید شفاف حرف زد و تلفظ درست داشت. تمام و کمال باید حروف رو بیان کرد کسی که نفهمد چی می گوید نمی فهمد چه می شنود.  اولین شرط یک بازیگر بیان و تمرین با آواهاست.  تئاتر بهترین فرصت برای تقویت بیان است.

از صداهای غیر آرتیستیک و غیر هنرمندانه باید پرهیز کرد و شرط اولش تلفظ درست کلمه و حروف است. ما تا ابد نیاز به آموزش داریم هر چه قدر هم در کار خود دانا باشیم نباید فک کنیم در این کار خیلی حرفه ای هستیم چون این طرز فکر ابتدای راهِ سقوط است.

یکی دیگر از هنرجویان بازیگری در مورد متفاوت بودن پرسید. اینکه یک بازیگر باید خودش را بازی کند یا از خودش دور شود و در قالب نقش بازی کند؟

داریوش فرهنگ در پاسخ گفت:

کار سینما ریاضیات نیست که حتما استدلال پشت استدلال بیاوریم زیرا که در سینما هیچ حجّتی در کار نیست. به قول هیچکاک پرده سینما یک پرده نقره ای بدون احساس است و باید از احساس پرش کنیم. نباید افکار و منش معمولی داشته باشیم و این نیاز به کار و کار و کار دارد.

داریوش فرهنگ در این کارگاه به مباحثی همچون کارگردانی در سینما شامل ایده و اجرا، حضور به عنوان بازیگر در آثار کارگردانان دیگر، حضور همزمان به عنوان بازیگر و کارگردان در یک اثر، هدایت بازیگران و ارتباط با عوامل فیلم سبنمایی و… پرداخت.

در کارنامه هنری داریوش فرهنگ کارگردانی آثاری همچون:  طلسم، تکیه بر باد، یک گزارش واقعی، دو فیلم با یک بلیت و… همچنین کارگردانی مجموعه های تلویزیونی سلطان و شبان، طلسم شدگان، تولدی دیگر، راه شب و … دیده می شود.
وی همچنین  در آثاری همچون محمد رسول الله( ص)، شاید وقتی دیگر، سفر، دو فیلم با یک بلیت و مجموعه های تلویزیونی کلاه پهلوی، بی گناهان، در جستجوی آرامش، سلمان فارسی، معصومیت از دست رفته و ..‌. نقش آفرینی داشته است.

گزارش: رسول درنگ