رونمایی از کتاب «ده نگ دل» نوشته فردین همت فر

به قلم: رسول درنگ

نمانامه: کتاب ده نگ دل نوشته فردین همت فر متخلص به داخدار (داغدار) با حضور جمعی از فرهیختگان، ادیبان و هنر دوستان در شهرستان اسلام آباد غرب استان کرمانشاه رونمایی شد. 

فردین همت فر ۲۵ اسفند ۱۳۵۸ در روستای چله ای محمدعلی خانی از توابع شهرستان اسلام آباد غرب استان کرمانشاه به متولد شد. وی طی سالیان متمادی با هدایت قلم خود در عرصه ی شعر و تلاش پی در پی در حفظ فرهنگ و ادب کردی بعد از مسیری پر فراز و نشیب تاکنون دو عنوان کتاب را به چاپ و روانه بازار نشر کرده است.  

فردین همت فر با توجه به محدودیت هایی که دارد اشعار خود را برای بیان حال و هوای درونی خود به عنوان زبانی گویا انتخاب کرده که از نام کتاب سی بی آر میتوان متوجه آن شد. کتابی که هر معلولی با خواندن آن جمله ی معلولیت محدودیت نیست را به خوبی درک می کند. خودش می گوید از ابتدا حس کمبود را بسیار حس میکرده است اما با علاقه ای که به شعر داشت، توانست با لطافت معنوی شعر روح خود را بپروراند و به حس خوبی دست پیدا کند. حسی که به او باور بخشید که هیچ نوع معلولیتی نمی تواند مانع انسان برای انتخاب هدف شود و مهمتر آنکه تمرین و تکرار و تمرکز بر روی هدف بالاخره نتیجه ی مثبت می دهد.

در جلسه ی رونمایی، نویسنده کتاب بعد از ادای احترام به استاد خود «کرمرضا کرمی» شاعر نامدار اسلام آبادی که در جلسه غایب بود، چند بیت شعر در رابطه با امید به خدا برای حاضرین جمع سرود و از کسانی که در چاپ و نشر کتاب به او کمک کرده بودند تشکر و قدر دانی کرد. 
شاید بتوان ادعا کرد وی اولین شاعری است که در ایران توانسته نسبت به موضوع سی بی آر اشعاری کامل را در قالب کتاب گردآوری کند. ده نگ دل (صدای دل) مجموعه آثار ادبیست که توسط این شاعر خوش ذوق سروده شده است. کتاب سوم این شاعر کرد زبان هم در مرحله ی ویرایش است که به زودی منتشر خواهد شد.

قسمتی از اشعار کردی فردین همت فر:

اعتماد وه نفس / اعتماد به نفس
وه ناو ئو که سه فرمان دی دوه ئوربه / نام آن کسی که به ابر دستور میدهد
واریدن وه بان ، زَیو و زار و / که می بارد بر روی زمین ها و کوه ها
ئَو تنیا که سه ئیمه به یم ناوی / آن تنها کسی که ما نامش را می بریم
به شمان دایه له خاک و آوی / به ما بخشیده از خاک و آب
…..           ……        ……        ……    ……
ئه گه ر ارام چه و وا بکه ی، جیه و گرم له ناو چه ود / اگر برابم چشمانت را باز کنی توی چشمانت جامیگیرم
موقه ی که چید وه ناز خه و ، وه نرمه نرم تیه مه خه ود / وقتی که به خواب ناز فرو میروی آرام آرام به خواب تو میآیم
ئه گر ارام  چه و وا بکه ی، نیشم له تاش ابرود / اگر برایم چشمانت را باز کنی بر روی ابروانت جا میگیرم
مال و مینم که م وه فدای لاوه لاوه ی ور سوودمال /  و زندگیم رو فدای لالایی گفتن دم صبحت میکنم