به قلم: جبار آذین
نمانامه: حادثه تلخ و غم انگیز فروپاشی ساختمان متروپل آبادان؛ قهرمان مقاوم دوران دفاع مقدس، سخت و دردناک است و ایران، یکپارچه این فاجعه رابه خانواده های داغدار و آسیب دیده، اشکبار و صمیمانه تسلیت می گوید.
دراین میان، جمعی از مسوولان هم به سبک وسیاق دیپلماتیک واقعه متروپل را تعزیت گفته و به دنبال مقصران رخداد یادشده، گروه هایی را بسیج کرده اند. ایران ازاین نوع حوادث در سالهای اخیر کم به خود ندیده و فجایعی مانند ریزش مترو درتهران، آتش سوزی ساختمان قدیمی و معروف پلاسکو، نابودی هواپیمای اکراینی و… نمونه هایی اند که به هنگام اتفاق تاسف بار، چندی در شعار های مسوولان و تریبون رسانه ها جلوه کردند و بعد هم بسان دیگر رویدادهای تلخ مشابه به دست فراموشی سپرده شدند.
حادثه های مورد اشاره به ظاهر یکباره به وقوع پیوستند، ولی تخریب آنها یکباره رخ نداده و به مرورزمان و در برابر چشم ها و گوش ها شکل گرفته، لیکن دیده و شنیده و توجه نشده اند.
واقعه اسفناک متروپل هم به زودی در میان سیل اخبار گرانی ها و بحران ها و مشکلات بدون پایان اقتصادی و اجتماعی، گم خواهدشد و فقط بازماندگان و داغداران، ماهی و سالی یکبار به یاد قربانیان، مراسم برپا خواهند کرد. نکته عجیب اینکه، همیشه باید چیزی آوار شود و جایی فروریزد و یا زخمی خورده شود تا عده ای از جمله مسوولان به خودآیند، آنهم در حد و سطح شعار و ابراز تاسف و تاثر و صدور بیانیه!
فروریختن متروپل آبادان، حادثه یک روزه و یک ساعته نبود، طی چند سال این بنا رو به فرسایش و تخریب رفته تا روز واقعه که به زمین نشسته است. این فاجعه غمبار، شباهتی بی مانند باحوادث اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی دارد. سال ها است، کند و تند اقتصاد و مناسبات اجتماعی بویژه فرهنگی در حال تخریب و آوار است، اما به رغم هشدارها و بیدار باش های اهل قلم و هنر بیدار کشور، کسی به فاجعه قریب الوقوع سقوط فرهنگ و هنر و فرزندان آن؛ سینما و تاتر و موسیقی، تجسمی و صدا و سیما و … توجه نمی کند.
آقایان ناباور و کارنابلد و خودبه خواب زده منتظراند تا متروپل فرهنگ و هنر کشور که هر چهار ستون اقتصاد و تفکر و مناسبات و مدیریت آن پنچراست، فرو ریزد تا با تاثر برای آن نیز بیانیه و شعار صادر کنند؛ حادثه ای که توفان جهالت ها، حیف و میل ها، کجرویها، انحرافها، بی عدالتی هاو…. آن را به مرز تحقق نزدیک کرده است!
ارسال دیدگاه
در انتظار بررسی : 0