بازتاب های ضیافت آقای رییس جمهور!

به قلم: جبار آذین

نمانامه: برگزاری ضیافت های رمضانی رییس جمهورها با گروهی از اهالی هنر به هزینه ملت، سالها است که به یک سنت سیاسی و تبلیغاتی تبدیل شده و مردم و هنرمندان و اهل قلم، در دوران رییس جمهورهای مختلف، شاهد این نوع ضیافت ها بوده اند.

ضیافت هایی که در زمان برگزاری، به دلیل مناسبات و گفت و شنودها و وعده های فراوان مطرح شده در آن، واکنشهای مختلف و اغلب منفی داشته است، چرا که بهره برداریهای سیاسی و تبلیغاتی، هدف اصلی این ضیافتها بوده است. نکته اینکه در هر دوره و دولت ها و ربیس جمهورهای گوناگون، اغلب دعوت شدگان و حضور یافتگان در ضیافتهای رمضانی، افراد و گروه های وابسته سیاسی و هوادار رییس جمهور ها و منصوبان آنها بوده اند و گاه در میان آنها دو طیف دیگر که در گروه هواداران جای نداشته، ولی در عرصه های هنر و سینما شناخته شده اند هم به عنوان خالی نبودن عریضه شرکت داشته اند.

برای این دو طیف، مهم نیست که رییس جمهور چه کسی است، همین اندازه که بتوانند از او و یارانش در حوزه های هنر و سینما، امتیازهایی برای خود و گروهشان بگیرند، کافی است. آنها معمولا در ضیافتهای دولتی شرکت دارند! در واقع از وابسته ها و هواداران و منصوبان! که مبلغان دولت ها و رییس جمهورها بوده و هستند و کارشان تعریف و تمجید است و از طیف های منافع و فرصت طلب انتظاری نیست.

در این میان و در ضیافت ها و خوش وبش ها، جای یک مهم خالی است و آن «ملت» است، زیرا که هواداران دولت ها و طیف های منافع طلب، سنگ های خود را به سینه می زنند، پس چه کسی سنگ مردم و فرهنگ و هنر و سینمای کشور را به سینه می زند. این شعار هم بسیار نخ نما و کلیشه ای شده است که حاضران در ضیافت، نمایندگان فرهنگ و هنر ملت هستند! که می دانیم، نیستند!

بنابراین، ضیافت های سنتی رییس جمهورها فقط می تواند اهداف سیاسی، تبلیغاتی و جناحی آنها و تامین گری منافع گروه های هوادار و طیف هایی که برایشان منافع، بیش از فرهنگ و هنر و سینما و مملکت، اهمیت دارد را مد نظرداشته باشد و باقی را تجربه ثابت کرده که شعر و شعار است!