برنامه‌های قابل دفاع وزیر پیشنهادی فرهنگ و ارشاد

به قلم: صالح دلدم ( تهیه‌کننده و کارگردان)

پایگاه خبری نمانامه: در چند روز اخیر شاهد بودیم که محمدمهدی اسماعیلی وزیر پیشنهادی فرهنگ و ارشاد اسلامی درحالیکه هنوز بر صندلی تصدی فرهنگ و هنر کشور تکیه نزده و عملکردی نداشته، آماج حمله قرار گرفته است. جدا از برخی برنامه‌های پیشنهادی آقای اسماعیلی که باعث این هجوم رسانه‌ای و بیانیه نویسی شده که البته عجیب به نظر می‌رسد و گویا جریانی با هدف منافع و رانت گروهی خاص، پوست خربزه زیر پای او قرار داده، اما برنامه‌های مهم و قابل اعتنایی نیز در میان پیشنهادات وزیر معرفی شده دیده می‌شود که این غبار غوغاسالاری و هیاهو باعث شد تا دیده نشوند.

تاکید محمدمهدی اسماعیلی بر کپی‌رایت. در چهار دهه گذشته هیچ‌یک از وزرای پیشنهادی فرهنگ و ارشاد به این مقوله مهم به این صراحت نپرداخته‌اند. فقدان کپی‌رایت در عرصه فرهنگ و هنر باعث به مخاطره افتادن سرمایه‌گذاری فرهنگی شده که در نهایت ورشکستگی و بیکاری هنرمندان را به دنبال دارد. سینما و نمایش‌خانگی، موسیقی و حتی کتاب کم از این فقدان و قاچاق و نشر غیرمجاز آسیب ندیده‌اند.

تاکید وزیر پیشنهادی بر بازگشت انجمن‌های صنفی و فرهنگی به خاستگاه اصلی خود که همان ثبت فرهنگی است. متاسفانه در دولت روحانی انجمن‌های خانه سینما ثبت کارگری شدند و با این حد از تنزل نه تنها ماهیت فرهنگی و هنری خود را از دست دادند بلکه هیچ امنیت شغلی و بیمه‌ای هم برای اهالی سینما به دست نیامد.

تاکید وزیر پیشنهادی بر مبارزه با رانت و ویژه‌خواری در عرصه فرهنگ و هنر. در این سالها، کم نبودند روزنامه‌هایی که حتی در دکه‌ها هم به سختی یافت نمی‌شدند و تیراژی کمتر از هزار نسخه دارند اما بواسطه تعلق به برخی عناصر سیاسی و نمایندگان سابق مجلس، از بیت‌المال بودجه‌های هنگفت یارانه کاغذ گرفته و می‌گیرند. یا توقیف و سانسور سلیقه‌ای برخی فیلم‌ها در برابر مجوز‌های بی‌حساب و کتاب به برخی افراد متعلق به جریان فیلمفارسی و ساخت فیلم‌هایی که به غیر از تنزل سلیقه مخاطبان و دفع تماشاگران و سلب اعتماد آنها، نتیجه دیگری برای سالن‌های سینما نداشته است. خانه‌نشینی فیلمسازان مستقل به دلیل سنگ‌اندازی در مجوزها در مقابل پرکاری باندهای سینما که رانت اکران‌های ویژه را در اختیار دارند هم می‌توان به این سیاهه اضافه کرد.

چابک سازی زیرمجموعه‌های وزارت ارشاد و سازمان سینمایی. در این سالها میلیاردها تومان از بودجه فرهنگی دولت صرف پشتیبانی این نهادهای بی‌مصرف و مرکز رانت شده است که باید هرچه زودتر به همراه جشنواره‌های بی‌نتیجه و بودجه‌خوار، ادغام یا جمع‌آوری شوند.

تاکید محمدمهدی اسماعیلی بر جبران خسارت میلیاردی کرونا بر عرصه فرهنگ و هنر. بدون شک کرونا بسیاری از سالن‌های سینما، تئاتر، دفاتر پخش فیلم، انتشارات، هنرهای تجسمی، آموزشگاه‌ها و… را به ورشکستگی کامل کشاند و دولت قبل کوچکترین اهمیتی به این آسیب اقتصادی نشان نداد و اهتمامی برای جبران این خسارت‌ها نداشت.

تاکید بر بازاریابی بین‌المللی برای محصولات سینمای ایران. درحالیکه عمده فروش حتی هالیوود از بازار گیشه سینماهای چین است یا ترکیه و کره‌جنوبی صادرات فیلم و سریال دارند، درآمد محصولات سینمای ایران از بازار جهانی یا حتی منطقه‌ای نزدیک به صفر است. نه فیلم‌های روز جهان راهی بر پرده سینماهای ایران دارند و نه سینمای انحصاری ایران روزنه‌ای بر پرده سینماهای جهان یا پلتفرم‌های آنلاین. در صورتیکه این فضای گلخانه‌ای شکسته شود و سینمای ایران به جای جشنواره‌زدگی با ژانرنکبت، به درآمدزایی از بازار جهانی برسد، شاهد افزایش تولید، ثبات اقتصادی و اشتغال پایدار در سینمای کشور خواهیم بود.

این‌ها از جمله برنامه‌های تخصصی و مطالعه شده دکتر اسماعیلی وزیر پیشنهادی فرهنگ و ارشاد اسلامی است که در صورت انتخاب معاون‌های متخصص و مرتبط در هر حوزه و اجرای آن، می‌تواند بعد از چهار دهه، انقلابی در مسیر توسعه فرهنگ و هنر کشور ایجاد کند که البته مشخص است منافع عده‌ای که به جای رقابت بر مبنای دانش و تخصص هنری، از انحصار ارتزاق می‌کنند به خطر می‌افتد و چه بسا موج‌سواری و فضای تخریب اخیر از همین امر، نشأت گرفته باشد!