به قلم: جبار آذین
پایگاه خبری نمانامه: خوراک این روزهای رسانه ها و محافل سینمایی، تغییر دبیر جشنواره فیلم مقاومت است. جشنواره ای که با اهدافی ارزشمند تاسیس شد و بنا بود یاور سینماگران و فیلمهایی که مورد اجحاف جشنپاره های دولتی، تزیینی و تشریفاتی به غلط منتسب به عنوان مبارک فجر قرار گرفته اند و همچنین رونق تولیدات خوب و فاخر سینمای مقاومت، انقلاب و دفاع مقدس باشد که به رغم تمام همت هایش نتوانست فراتر از قامت کوچک خود حتا در حد قواره سینمای کشور، قد علم کند.. “محمد خزاعی” در رسانه و سینما، چهره ای منفی ندارد و در مدت دبیری محفل مقاومت، در حد بضاعت خود، زورش را زده است، لذا تغییر اوب ه معنای تغییر مثبت این جشنواره نیست، چرا که معضل اصلی آن، به چگونگی “رل نشین” خلاصه نمی شود. مساله اصلی، ساختار غیر استاندارد، اجرای تاثیرن اگذار و در جا زدن و فرسوده شدن پیچ و مهره های اتومبیل جشنواره مقاومت است. از همین رو مهم نیست که خزاعی می رود و کسی دیگر در چارچوب نگرش غیر تخصصی، گروهی و اداری به جای او می نشیند، مهم اینکه، اتومبیل دورهمی مقاومت، علی رغم شعارهای با معنا و محتوا و جذابی که روی آن نوشته شده از منظر هر چهار چرخ؛ ساختار، اجرا، مضمون و تاثیرگذاری، پنچر است. به همین دلایل، اگر مساله اصلی مقاومت، سینما و فرهنگ و مردم و مقاومت است و نه نگاه گروهی و منافع شخصی و پز و دیسیپلین! باید طرحی دگر اندازد، و گرنه با تغییر رل نشین، گر چه راننده هم وارد باشد، نمی توان و نمی شود، اتومبیل فرسوده و پنچر مقاومت را تا مقصدکه هیچ،حتا به حرکت درآورد. این شتری است که مقابل در انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس،حوزه هنری، محفل عمار و… هم خواهدخفت.
سامان یافتن فرهنگ و هنر، سیما و سینمای ایران از بیراه های حزبی و گروهی ممکن نیست، تنها راه، ملی و مردمی شدن آنها است!
ارسال دیدگاه
در انتظار بررسی : 0