به قلم: پروفسور سید حسن امین فیلسوف، ادیب و رئیس انجمن ادبی ایران
پایگاه خبری نمانامه: شاعر و عارف درویش نهاد سید امیر آقا اسیری کرمانشاهی، هم از میان ما رفت. لازم آمد که به قول بیهقی قلم را در سوگ او لختی بگریانم. اسیری عضو انجمن ادبی ایران و دیگر انجمنهای ادبی تهران و نیز از اعضای قدیمی انجمن کرمانشاهی های مقیم مرکز بود. شعری متوسط داشت اما در کلام او آمیزه ای از عشق و عرفان بود که شعرش را دلنشین می کرد. به همین دلیل، یکی از غزلیات او با ردیف ” می رقصم ” مورد استقبال جمعی از اعضای انجمن های ادبی قرار گرفت. برای نمونه، علی رضاییان متخلص به لوزانی از اهالی لویزان ضمن شرح حال خود در مجلد جهاردهم سخنوران نامی معاصر ایران به استقبال خود از اسیری کرمانشاهی تصریح دارد.
اسیری کرمانشاهی از جهت شغلی از بازنشستگان شرکت نفت، از جهت عرفانی و طریقتی از درویشان خاکسار جلالی و به اختصاص از مریدان حاج میر طاهر مقیم کرمانشاه بود.
اسیری، بنیانگذار و مدیر مسئول گاهنامه کرمانشاه بود که به مدت ۱۴ سال آن را به تنهایی و با زحمت بسیار منتشر می کرد و در سال های اخیر، بانو دکتر پریوش ابراهیمی ( دبیر انجمن ادبی ایران ) سر دبیری آن را بر عهده گرفته بود و در انتشار آن نشریه با ایشان همکاری داشت.
اسیری یک انسان وارسته و یک عارف با اخلاص بود. درگذشت او را به خانواده محترم ایشان ،خانواده بزرگ انجمنهای ادبی تهران و کرمانشاه، اعضای انجمن ادبی ایران و همچنین دوستان و همراهان او در سلسله دراویش خاکسار تسلیت عرض می کنم وبرای شخص او آمرزش الهی و شادی روح و برای همه بازماندگان صبر جمیل و اجر جزبل أرزو داریم.
روحش شاد وجایگاهش بهشت مینو باد
سیدحسن امین
هفتم آبان ۱۴۰۰
ارسال دیدگاه
در انتظار بررسی : 0