دویت؛فیلمی که در حد امتیازهایش دیده نشد!

به قلم: جبار آذین

پایگاه خبری نمانامه: اوضاع نابسامان سینمای کشور و نبود مدیریت تخصصی و رواج گسترده نامناسبات باندی، رفاقتی و کاسبکارانه و همچنین تداوم حضور کرونا، سبب صدمه های فراوان به سینما، مناسبات سینمایی، چرخه تولید و اکران،فیلمها و سینماگران شده است. به گونه ای که بسیاری از آثار سینمایی به رغم زحمات،هزینه ها و ارزش هایشان در حد شایستگی دیده نمی شوند.

دویت ساخته نوید دانش، یکی از این فیلمها است که دیرتر از زمان موعد به نمایش درآمد و متاسفانه من هم دیر به تماشای آن نشستم. نخستین ساخته سینمایی نوید دانش،یک اثر خوش ساخت و با محتوای سینمایی است. درامی رمانتیک که سازنده اش را بر ابزار سینما مسلط و دارای نگرش های انسانی و اجتماعی و خلاقیتهای سینمایی نشان می دهد.

گرچه دویت در مضمون و موضوع به کاوش زندگی و روابط و تاثیرات گذشته انسان ها می پردازد و دانش در مقام نویسنده و کارگردان، کوشیده با نمایش برخی آشفتگی های شخصیتهای فیلمش و زندگی های آنها،همت برای تغییر و برون رفت از موانع برجای مانده از گذشته، در مسیر رسیدن به آینده را، راهی جهت بهترشدن، فراروی آن ها و مخاطب قرار دهد، ولی این مهم به دودلیل که هردوبه ساختار فیلمنامه بازمی گردد، باعث شده تابه رغم تواناییها وقابلیت های خوب کارگردان در پردازش سینمایی و تصویرسازی از متن خود،کامل به سرانجام نرسند.

درواقع ساختار وپرداخت هنری و سینمایی فیلم و شناخت دانش از سینما، قالب جذاب و مناسب بصری به اندام فیلمنامه ای پوشانیده که دچار مشکل داستان پردازی و شخصیت سازی است.حامد و سپیده و مینو ومسعود،کاراکترهای اصلی دویت هستند. افرادی که بایددریک کالبدشکافی شخصیتی،فردی و خانوادگی و اجتماعی، ابعاد وجودی آنهاشناسایی و شناسانده شوند. به عبارتی حال واحوال دیروز و امروز آنها به درستی در فیلم ارائه گردد، اما این جنبه اساسی و بنیادین درام دویت به دلیل نگاه گذرا و محدود و در حد چند اشاره کوتاه به گذشته و امروز توسط فیلمساز، موجب شده تا آدمهای فیلم،شخصیت سازی نشوند و ابعاد شخصیتی آنها ناقص بماند.

از آنجا که شخصیتها، داستان و حوادث را می سازند، چنانچه خود آنها با مشکل پرداخت روبرو باشند، بدیهی است که پردازش داستان هم کامل نخواهدبود. به همین دلایل است که مخاطب نمی تواند کاراکترهای دویت را باورپذیر یابد و با درک و فهم پیچیدگی های آن ها در فراز و فرود داستان فیلم همراه شود.

با این همه،چون مخاطب نیز مانند فیلمساز با این نوع رویدادها و گذشته ها، بیگانه نیست، در تماشای فیلم در نمی ماند. استعاره های هنری و سینمایی و فرم گرایی دانش و جذابیت های بصری فیلم، همراه بازی های هدایت شده بازیگران،دویت را علی رغم غربتش دراکران، در غربت ناکام ماند.