رفتار غیر حرفه ای رسانه ملی!

به قلم: علی اکبر جوانفکر

پایگاه خبری نمانامه: قاعده منطقی و اصولی در انجام تبلیغات سازنده، آن است که برای جا انداختن یک امر درست و ضروری در جامعه، پیوسته از آن کار تمجید و تعریف شود و آثار مثبت و مفید آن تشریح و تبیین گردد.

قریب دو سال است که اکثریت قریب به اتفاق مردم ایران برای در امان ماندن از ابتلا به ویروس کرونا و انواع جهش یافته آن، به طور بی وقفه به رعایت پروتکل های بهداشتی اهتمام ورزیده و از ماسک های گوناگون و مواد ضد عفونی و دستکش و سایر لوازم ایمنی بخش، استفاده می کنند.

مردم به رغم مواجهه با مشکلات مالی و اقتصادی ناشی از اپیدمی ویروس کرونا، با تحمل زحمات و سختی های بسیار، برای رعایت اصول بهداشتی، اولویت اول را قائل شده اند و حتی از لقمه دهان خود نیز می زنند تا ماسک و دستکش و مواد ضد عفونی را تهیه کرده و آنها را به هنگام حضور در فضای عمومی جامعه، مورد استفاده قرار دهند.

برپایه قاعده مورد اشاره در امر تبلیغات، مقامات مسئول و رسانه های ارتباط جمعی و به طور متمرکز صدا و سیما، لازم بود به طور مستمر و بی وقفه، به تمجید و تشویق این اهتمام مردم در رعایت اصول بهداشتی بپردازند تا آن را در ذهن و فکر و رفتار جامعه به عنوان یک امر جدی و اصل خلل ناپذیر جا بیندازند.

متاسفانه در ۲۰ ماه گذشته، مقامات مسئول در ستاد ملی مبارزه با کرونا، هر بار که از صدا و سیما به طرح مطالبی پیرامون تبعات این ویروس در جامعه ایران پرداختند، برای سرپوش گذاشتن بر ضعف ها و ناکارامدی ها و تصمیمات اشتباه خود، مدعی عدم رعایت اصول بهداشتی از سوی مردم شدند و آنان را به هر بهانه ای، مورد تقبیح و سرزنش قرار دادند و از هرگونه تحقیری علیه مردم نیز ابا نکردند.

گزارشگران صدا و سیما نیز بر اساس اهداف رسمی تعریف شده در اتاق خبر، پیوسته با تاکید بر همین روش و منش، به تهیه گزارش هایی علیه مردم پرداختند که تا امروز نیز ادامه دارد.

نتیجه این رویکرد غلط تبلیغاتی و رسانه ای، جا انداختن این ادعای ناصواب بوده است که گویی مردم ایران به رعایت پروتکل های بهداشتی بی اعتنا هستند و آنها را رعایت نمی کنند، تا آنجا که در خبرهای دو روز گذشته نیز بدون ارائه هرگونه سندی، ادعا شد تنها ۴۰ درصد مردم این ضوابط را رعایت کرده اند.

تاسف آور است که خبرنگاران رسانه ملی به جای به نمایش در آوردن هزاران صحنه تحسین برانگیز از رعایت اصول بهداشتی توسط مردم، هربار کوشیده اند معدود افرادی را در قاب تلویزیون نشان دهند که به هر دلیلی ممکن است در این زمینه از خود کاهلی و بی توجهی نشان داده باشند.

ثمره چنین رفتار نادرستی، اثرگذاری غیرقابل انکار در عادی سازی و گسترش بی توجهی به رعایت ضوابط و نکات بهداشتی بوده است.

در این یادداشت، قصد ندارم به تشریح سایر تبعات خسارت بار این جهت گیری غلط و غیراصولی مقامات مسئول و رسانه ملی در رفتار، اخلاق و مناسبات اجتماعی بپردازم و صرفا به بیان این نکته بسنده می کنم که حتی اگر برخلاف واقع، اکثریت مردم هم پروتکل های بهداشتی را رعایت نمی کردند، بازهم قاعده کار این بود که تمرکز اطلاع رسانی، بر تبلیغ و ترویج اهتمام کسانی معطوف شود که این پروتکل ها را رعایت کرده اند.