معافیت مالیاتی؛ چاشنی اشراف سینما!

به قلم: جبار آذین

نمانامه: تشکرات تبلیغاتی/ شورانگیز وزیر ارشاد و رییس سازمان سینمایی از یکدیگر و دولت و مجلس، به دنبال تصویب معافیت مالیاتی فعالان عرصه هنر و سینمای کشور-به موجب بند “ل” ماده صد و سی و نه قانون مالیات های مستقیم – با سه پرسش سینمایی و رسانه ای مواجه شده است.

پرسش نخست؛ فعالان عرصه هنر و سینمای کشور در اوضاع کرونایی، بیکاری و انزوای سینماگران مستقل و خانه نشینی صدها هنرمند، سلطه دسته بندی های سیاسی/ سینمایی و تقسیم هزینه ها و امکانات و حمایت های سینمایی از باندها و گروه ها، جنب و جوش فارابی چی ها، شهرداری چی ها، نهادی ها و دولتی ها در قالب فعالان هنر و سینما! تولید مستمر فیلم توسط وابستگان و نورچشمی های دولتی و نهادی و نادیده گرفتن هنرمندان حرفه ای و…..چه کسانی هستند؟  آیا به جز گروه ها و جریان های یاد شده، مگر در عرصه هنر و سینما، کس دیگری هم کار می کند؟

پرسش دوم؛ تصویب معافیت مالیاتی ذکرشده، تنهامی تواند در بر گیرنده و به سود صرفا افراد و طیف ها و گروه های به اصطلاح فعال عرصه هنر و سینمای کشور! تمام شود و سینما و هنر وسینماگران وهنرمندان واقعی کشور ازآن بهره نمی برندوهمچنان سرشان بدون کلاه است. وپرسش سوم اینکه، سینماگران فعال درصورتی می توانند و باید از معافیت بهره ببرند که تولیدکننده آثار فاخر و استاندارد و شاخص ملی و مردمی باشند. لطفا بفرمایید کدامیک از فیلم های سینمای ایران دارای این مولفه ها هستند.

بنابراین تصویب بند فلان از ماده بهمان، تنها به نفع فعالان سینما و هنر دولتی، نهادی و وابسته است و آن ها می توانند همچنان با خیال راحت، بخشهایی از سود های خود را پیش از تولید، زمان تولید و بعد از تولید به جیب زنند و برای چاشنی آن، معافیت مالیاتی را هم میل کنند. خانه فرهنگ و هنر و سینما از پایبست ویران است!