نعمت الله اسداللهی؛ هنرمند و انسانی از جنس بلور

به قلم: جبار آذین

پایگاه خبری نمانامه: هشتم آبان مصادف است با کوچ آسمانی «نعمت الله اسداللهی» هنرمند فرزانه و مردمی و مدرس، کارگردان، نویسنده و بازیگر مطرح و ارزشمند و کم نظیر تاتر کشور که عمر و جوانی خود را به پای حفظ و ارتقای هنرهای نمایشی ایران ارزانی داشت.

زنده یاد استاد اسداللهی، هنر آفرینی هنرو هنرمند ساز و برشت شناسی برجسته و شاخص بود و با نمایشنامه ها و اجراهای درخشان از نوشته های خود و آثار بزرگان جهان نمایش بویژه نمایشنامه های مشهور برشت، میان هنرمندان تاتر و قلب جامعه و زندگی محرومان و تهیدستان، پلی از عشق و ایمان و امید و دانش ایجادکرد.

او افزون بر بزرگی در تاتر و شرافت در مردمی بودن، انسانی متعهد، وارسته و اخلاقگرا و مدافع حق و عدالت و آزادی و آزادگی بود. نمایش ها و اجراهای تاثیر گذار او در سالهای قبل از انقلاب و به هنگام خمودی و جمودی روشنفکران و میکده نشینی هنرمند نماها و خوش رقصی ملیجک های درباری هنر، هرچه بیشتر در دلهای هنرمندان شریف و مردم رنجدیده، راه می گشود، با ترفندها و تهدیدهای شب پرستان، راه های حیات آن ها و اسداللهی، محدود و مسدودتر می شد.

تنگناها، قدرناشناسی ها و نبود شایسته سالاری و رواج انواع زد و بندها در فضای هنر و تاتر دیروز و امروز، برای مدتی میان اسداللهی و تاتر فاصله انداخت، ولی دیری نپایید که عشق شعله ور او به انسانها، زندگی و هنر و جامعه، زبانه کشید و او مجدد خود را به صحنه نمایش انسان و انسانیت رساند. گرچه موانع و سنگ اندازی ها نگذاشتند، اسداللهی بزرگ، باز هم در مقام نویسنده، کارگردان، بازیساز و برشت شناس، بر روی صحنه بدرخشد، لیکن او میدان را ترک نکرد و به عنوان بازیگر در دهها نمایش ایفای نقش و هنرآفرینی کرد.

او با یاری خانواده، همراهان شفیق هنری و شاگردان بی شمارش، عزم خود را جزم کرده بود تا یکبار دیگر برشت را روی صحنه برد و انسان را به نمایش گذارد که آسمانیان، او را باخود به جایی بردند که ارج و قدر انسانی، هنری و معنوی اش را می دانستند. روح بزرگش شاد و یاد و یادگارهایش جاودان.