نقد و بررسی مستند خسوف

در این قسمت از برنامه هفت به مستند خسوف پرداخته شد که سه منتقد سرشناس سینما در مورد این فیلم اظهار نظر کردند.

محمدتقی فهیم:
مستند خسوف در برخی جاها از حقیقت فاصله میگیرد و به وادی ملودرام وارد میشود. ما اگر بخواهیم برای شک و تردید مستند بسازیم ولی نتوانیم به تصویر بکشیم شکست میخوریم. آن سکانسی که سوژه اصلی با خانمش در آشپزخانه صحبت میکرد مرا اذیت کرد. مستند به دنبال ساختن انسان است. خسوف در برخی جاها دچار اغراق شده است.

مسعود فراستی:
خسوف یک پرتره است. اما جایی دیگه ای از اثر نیست که نه تنها در لباس پوشیدن روحانی، بلکه سراسر شک است. فیلم برای دو کارگردان است هم برای شخصیت اول و هم برای خود کارگردان.خسوف جز فیلم های قابل اعتنای این جشنواره است. فیلمساز باید یک نسبتی با سوژه داشته باشد. تماشا باید درونی باشد اگر نسبتی نداشته باشد با شخصیت اصلی یعنی با او نشست و برخواست کرده باشد اما در این فیلم این ویژگی را دریافت نکردم‌. جای دوربین بد است. به نظرم تکلیف فیلمساز و کارکتر مشخص نیست. لباس پوشیدن یا نپوشیدن یکی از اولین تردیدهای یک طلبه است. یعنی اگر نپوشد کافر شده است؟ در مستند پرتره آدم و جهان آن آدم باید تعریف شود.

ناصر هاشم زاده:
ما اگر این‌مستند را پرتره در نظر نگیریم میشود سینمای داستانی در محتوای زیر نور ماه. فیلمساز نمیخواهد اشک‌ من را در بیاورد بلکه میخواهد من‌را در موضع خود قرار دهد انگار یک نوع بازسازی است. اما زبان ناقصی دارد. میتوانست بحران عظیم تری ایجاد کند. میتوانست خیلی زیباتر این بحران ملبس شدن را بیان کند.