نگاهی به «داروی عشق» نوشته لوییز اردریک

غزل قربانپور | مترجم و نویسنده

نمانامه: کتاب رمان داروی عشق اثر لوییز اردریک ترجمه سعید کلاتی توسط انتشارات نون منتشر شده است. این رمان نخستین بار در سال ۱۹۸۴ منتشر شد.
اردریک این رمان را یک بار در سال ۱۹۹۳ و بار دیگر در سال ۲۰۰۹ بازنویسی کرد و فصول جدیدی به آن افزود. نسخه حاضر ترجمه ی کاملترین نسخه از این اثر است.

لوییز اردریک، زاده ی ۷ ژوئن ۱۹۵۴، مولف، رمان نویس، شاعر و نویسنده ی کتاب های کودکان اهل آمریکا است.اردریک متولد مینه سوتا است و در واپتون بزرگ شده است؛ جایی که مادرش که نیمه فرانسوی-آمریکایی و نیمی اوجیبوی است و پدرش، که یک آلمانی-آمریکایی است، در مدرسه ای خسته کننده که توسط دفتر فعالیت های سرخپوستان اداره می شد، تدریس می کردند.

این رمان شصت سال از زندگی گروه کوچکی از سرخ پوست های اوجیبواتی را که در منطقه ای خیالی در داکاتو زندگی می کنند به تصویر می کشد. داروی عشق برنده ی جایزه حلقه منتقدان کتاب ملی آمریکا شده است. داروی عشق مانند اثر دیگر نویسنده “لارز” بر چند پایه اصلی استوار است که توانمندی هرچه بیشتر نویسنده را بر تئوری های شخصی اش در  داستان نویسی نشان می دهد,در زیر چند پایه اصلی داستان داروی عشق بر اساس روابط بین شخصیت ها را خواهیم دید

مرحله سقوط 

“جون کشپاو” زنی است که در متحمل سختی های زیادی در زندگی شده است, روزی برفی با مردی مست ملاقات می کند و پس از آن تصمیم می گیرد علی رغم آنکه کسی در خانه انتظارش را نمی کشد به خانه خودش باز گردد. او میان طوفان و برف به خانه باز می گردد و سپس جان می سپارد.

خانواده اش و به خصوص پسرش با مرگ او به سادگی کنار نمی آیند, واکنش هر یک از اعضای خانواده به مرگ “جون” متفاوت و تامل برانگیز است. چون هیچ گاه به طور کامل از سوی خانواده پذیرفته نشده است.

مرحله بحران 

ضربه آغازین به سرعت و در صفحات اولیه پایان می یابد, حالا نوبت به شجره نامه خانواده کشپاو رسیده است, آشنایی و ازدواج ماری لازار و نکتور کشپاو از آغاز تا اتنهای زندگیشان, اینکه نکتور خاطرخواه دختر دیگری به نام لولو بوده است, اینکه ماری در صومعه متحمل چه شکنجه هایی شده است.. رمان پر از خرده داستانهایی است که کلیدی و پر کشش به نظر می رسند.

مرحله دام وتله ها 

هرکدام از شخصیت ها در دام و تله های مختلفی گرفتار هستند: اعتیاد به الکل، مشکلات مالی, روابط خارج از چهارچوب و خیانت. در فصل های میانی با احساسات نکتور بیشتر آشنا می شویم, احساساتی که پس از بزرگ شدن فرزندان و در نتیجه رزومرگی اتفاق می افتد و منجر به اشتباهاتی می شوند. بازگشت نکتور بعد از ازدواجش با ماری به عشق سابقش, ماری را وادار می کند تا آنچه را از راهبه ها آموخته دوباره به یاد بیاورد.

مرحله کابوس

نکتور ماری را رها می کند و نزد لولو لامارتین بازمی گردد, زنی که فرزندان مختلفی از پدران مختلف دارد, و حالا با نکتور دارای فرزندی به نام لایمن می شوند. داستان زندگی لولو غم انگیز و کابوس وار است, پسران لولو اغلب بی نام و نشان و بی سرنوشت مشخص هستند. لولو، نکتور را مسبب زندگی غم بارش می داند. چرا که بخاطر دختر دیگری از ازدواج با او منصرف شده است. اگرچه عاقبت نکتور به ماری باز می گردد ولی حافظه اش را از دست داده است و این اتفاق تمام کاراکترها را تحت تاثیر قرار می دهد.
حالا زمان بازگشت به ترومای آغازین است – مرگ جون- گوردی برای سپری کردن این بحران به الکل پناه می برد و اغلب اوقات مست و لایقل است حتی هنگامی که الکلی پیدا نمی کند دست به دامن دارویی اختصاصی حاوی مشتقات فنل می شود. و در نهایت قتلی که گری کشپاو مرتکب می شود همه و همه مانند کابوسی هزارتو شکل به نظر می رسد.

مرحله تولد دوباره

در نهایت اتفاقات ناخوشایند به پایان می رسند, لیپشا در نهایت والدینش را می شناسد, گری پدر لیپشا از زندان فرار می کند و با یکدیگر ملاقات می کنند. پدرش را که زندانی حبس ابد است به سوی مرزها فراری می دهد. اما نکته مهم داستان پایان دادن به زندگی سخت جون است, اگرچه جون درگذشته است ولی کاراکترهای داستان همچون تمام سرخپوستان روح متوفی را محترم می شمرند و برای آرامشش می کوشند. ماشینی که کینگ با پول بیمه جون خریده است و به نوعی ماترک جون محسوب می شود, به خانه بازگردانده می شود. این چنین است که گویی بالاخره جون در خانه اش به آرامش رسیده است و خانواده با آغوشی باز از او استقبال می کنند.
داروی عشق داستانی پیچیده با  کاراکترهای فراوان دارد, به همین دلیل شجره نامه آن در آغاز کتاب آورده شده است که خواننده را به یاد صفحات نخستین “صد سال تنهایی” از گابریل گارسیا می اندازد. خواندن داستان برای دریافت روابط میان کاراکترها نیاز به تمرکز ویژه ای دارد ولی این امر از کشش داستان نمی کاهد. کتاب رمان داروی عشق اثر لوییز اردریک ترجمه سعید کلاتی توسط انتشارات نون منتشر شده است. تیپی  نام نوعی کلبهٔ مخروطی شکل است که توسط سرخ‌پوستان آمریکا برای سکونت ساخته می‌شده‌است.