نگاهی به فیلم: The Sound of Music

پایگاه خبری نمانامه: آوازی برای عشق ، برای خانواده و برای میهن….

این همان سینمایی است که عاشقش هستم. سینمای اعجاز ، سینمای رویا ، سینمای ساده بدون آلودگی های روشنفکر زدگی ، آوای موسیقی که در ایران با نام اشک ها و لبخند ها نیز شهرت دارد تعریف حس است حسی که با تصاویر شاعران و آواز های دوست داشتنی خود برای مخاطب  جهانی می سازد که فراموش شدنی نیست گویی در کنار ماریا تپه های سرسبز را در حال دویدن هستیم و میخوانیم ، از عشق ، از دوستی ، از طبیعت این جادوی رابرت وایز در سینما است ، جادوی جولی اندروز در نقش ماریا است راهبه ای ساختار شکن که موهای بیرون زده اش برخلاف دیگر راهبه ها که پوشیده است تنها  قسمت کوچکی از تفاوت او با دیگران است او نماینده تفکر آزاد و صلح جوی فیلم است و نقطه ی اتصالی برای خانواده  فون تراپ تا روابط درست میان پدر و فرزندان شکل بگیرد. وایز میلیمتری به داستان و صحنه ها دقت داشته به عنوان مثال در جایی که حس دینی و عاشقانه یک جا تولید می شود مانند صحنه ی عروسی وقتی که میبینیم ماریا با لباس سفید از میان راهبه های سیاه پوش از دری فلزی عبور می کند و آن ها را جا می گذارد گویی به طرف آرمان و هدف قدم می گذارد و چه هدفی بهتر از عشق و کسی که درکمان کند این صحنه های درخشان با حرکت تیلت و هلی شات کلیسا کامل می شود.

آوای موسیقی و ماریا  برای همیشه در قلب مخاطب می ماند.

 محمدعلی مترنم