به قلم: جبار آذین
نمانامه: گر چه فیلم جنگ جهانی سوم ساخته هومن سیدی، یک اثر شاخص و درجه یک سینمای ایران نیست و ترکیب و نحوه انتخاب گزینش گران فیلم ایرانی برای شرکت در مراسم سیاسی/ سینمایی اسکار، همچنان با اما و اگر روبرو است و به جای یک تشکل فراگیر آکادمیک هنری و سینمایی، یک محفل مورد تایید سازمان ناکارآمد و اشتباهی سینمایی بوده و به انتخاب فیلم ایرانی به عنوان نماینده سینمای ایران که امروز تنها یادی ازآن باقی است با هماهنگی مدیران اقدام می کند، ولی انگار فراموش شده است که چنانچه حتی اگر برترین فیلم ایرانی از نظر محتوا و ساختار هنری هم در ایران تولید شود، اگر مضمون آن نمایشگر فقر و فلاکت و فساد در ایران نبوده و با سلیقه سیاسی سردمدارن سرمایه سالار آمریکایی و صهیونیستی همسو نباشد، برگزیده شدن که هیچ، امکان حضور را هم در مراسم یادشده نمی یابد.
بویژه که آمریکا و ایران ستیزان، در ماه های اخیر با سواستفاده از برخی نارضایتی ها، حملات گسترده تبلیغاتی و رسانه ای و روانی و اجرایی و ترکیبی را با همدستی دیگر ایران ستیزان و عوامل نفوذی داخلی ضد مردم و فرزندان این ملت، صورت دادند و این دشمنی، فقط مختص فضای اجتماعی و اقتصادی و سیاسی نبوده و در عرصه فرهنگ هم نمودهای فراوان دارد.
حذف فیلم جنگ جهانی سوم از فهرست فیلم های بخش بین المللی اسکار،با تمام کاستیهایش یک نمونه آن است. با آنکه ساخته سیدی و انتخاب آن از میان چند فیلم دیگر و برهوت تولید سینمای ایران، شاید ناگزیر نماید، اما در هر حال این اثر به عنوان نماینده سینما و فرهنگ و هنر و ملت ایران عازم اسکار شده بود و حذف آن با توجه به نکات قوت مضمونی و ساختاری فیلم در مقایسه با چند فیلم رقیب دیگر خارجی ،حاصل رقابت سینمایی و هنری و ماحصل نگاه تخصصی سینمایی نبوده که دستاورد برخورد سیاسی تراست ها و شرکت های قدرتمند اقتصادی و سرمایه داری امریکایی و اسرائیلی ضد ایرا ن است.
حذف فیلم ایرانی از برنامه سیاسی اسکار، واکنش سیاسی تازه این نیست و بارها تکرار شده و باز هم تکرار خواهد شد، با این همه آنچه باید در این ارتباط لحاظ شود، چگونگی برخورد با این حذف و اسکار و مراسم این چنینی است. صدالبته پیش از آن، نخست باید تکلیف سینما و سینماگران وطنی مشخص شود و سینما در ایران احیا و درمان و بروز شده و مشکلات فراوان سینماگران برطرف گردد و بعد به حسابرسی برخوردهای سیاسی و هجمه های ضدایرانی بیگانه ها پرداخت.
نه تنها جنگ جهانی سوم، که هر فیلم ایرانی دیگر اگرتصویرگر عزت و حرمت و قدرت ایران باشد و بدبختی های ایرانیان را به تصویر نکشد و ذلت ایران را به نمایش نگذارد، مطلوب هیچ جشنواره سیاسی و سینمایی جهان نیست. بنابراین باید چاره ای دیگر اندیشید و طرحی دگر انداخت.
ارسال دیدگاه
در انتظار بررسی : 0