نمانامه: ساتیا کتابی در ژانر اجتماعی با شخصیت هایی ایرانی و خارجی به قلم میترا زارع در قالب ۲۵۴ صفحه به نگارش در آمده است.
قلم میترا زارع می کوشد عشق را با مضامین عالی به مخاطبش یادآوری کند و بگوید در میان همه زشتی ها حضور این عنصر بی انتها می تواند هر جهنمی را تبدیل به بهشت کند.
در این قلم انسان موجودی پر از عاطفه است و حد و مرزی بین جنسیت وجود ندارد. آنها بدون غرور و خودخواهی به یکدیگر عشق می ورزند و در این میان وزن انسانهای مثبت از دیگر افراد سنگین تر است. میترا زارع در تلاش است سبک جدیدی را در ادبیات فارسی پیاده کند. که البته هنوز در ابتدای چنین هدفی است.
او در نوشتن چارچوب خاصی ندارد. ولی هر چه هست اجتماعی پر از انسانهای تعالی پسند در بیص قصه او گرد هم آمده اند.
هر قلم و اندیشه ای می تواند یک پیام بزرگ را برای بشر تکمیل کند. چرا که یک نویسنده آزاد اندیش فارغ از موقعیت و نژاد و زبان، همه انسانها را متعلق به زمین می داند و تعصبی که انسانها را در خود محصور کرده در نوشته های خود به شدت سرکوب می کند.
به نظرم انرژی نگارنده در شخصیت ها و موقعیت هایی که قهرمان را درگیر رابطه های احساسی کرده است واقعی ترین حالتی است که ممکن است در انسان به وجود بیاید.
برومند شکری
ارسال دیدگاه
در انتظار بررسی : 0