به قلم: جبار آذین
نمانامه – مدیران و فعالان و مدافعان دویست و هشتاد و هشت گروه گفتمان انقلاب اسلامی به همراه بانوان انقلابی با انتشار بیانیه ای در فضای مجازی و دیگر رسانه ها، اعلام موجودیت کرده و با نگرانی و نقد سینمای ایران و جشنواره فیلم فجر و فیلم های سینمایی کشور، از انتظارخود مبتنی بر اعلام موجودیت سینمای تراز انقلاب اسلامی یاد کرده اند.
حضور و اعلام وجود این تشکل و بیان نظرهای خود،گرچه نشانگر باورها و حساسیتها و اهداف آنها است که در بیانیه یادشده در حدشعار عنوان شده،اما از نبودن در صحنه و سکوت، صد چندان بهتر است. نکته اساسی گردهمایی اعتقادی گروه های مذکور، «گفتمان» است که در واقع نشان دهنده این است که آنها اهل فرهنگ و گفتمان فرهنگی هستند. اما در فضای همین مساله، آنها خود را اهل گفتمان انقلاب اسلامی معرفی کرده و به ظاهر با دیگر گفتمان ها کار ندارند!
به همین دلیل هم از منظر گفتمان انقلاب اسلامی با مشکلات سینمای کشور برخورد کرده و انتظارات خود را مطرح نموده اند. اینکه این دوستان در چهار دهه اخیر کجا بوده اند و بانوان انقلابی، طی این سالها به چه گفتمانی مشغول بوده اند و من و امثال من در نهایت غربت و آزار از ارزشها و آرمان ها گفته و نوشته ایم، لیکن هیچکدام از آن ها بیدار نشدند و از حرکت ما حمایت نکردند،بحث مفصلی است که فعلا بماند. انتقاد و اعتراض احساسی، اعتقادی و شعاری مدافعان انقلاب اسلامی قابل درک است، با این همه چند پرسش در این ارتباط مطرح است.
چرا ایشان در این سال ها در برابر تخریبها و انحراف های سینما توسط نا مدیران اشتباهی که به جای فرهنگ و سینما از میان سیاسیون حزبی و جناحهای مختلف و حتی با شعار دفاع از انقلاب اسلامی، گزینش شدند، سکوت کردند. افزون بر این، واقعیت های حضور سیاسیون،چه اصلاح طلبها و چه اصولگرا ها و غیره، لطمه به سینما و فرهنگ کشور بوده است و هرکدام در این حوزه ها اسب خود را رانده و تولیدات سلیقه ای خود را ساخته اند.
در بیانیه دوستداران گفتمان انقلاب اسلامی، آنچه به چشم می خورد، شعار و احساسات و اعتراض است و از ارائه راهکار و درمان سینما که در عرصه های فرهنگی و اقتصادی و مدیریتی، مناسباتی، تولید و اکران و… دچار بیماری است، خبری نیست. به علاوه لحن بیانیه، دوستانه، ملی و مردمی نیست و تهدیدآمیز است و این با اصل «گفتمان» فرهنگی، مغایرت دارد!
ارسال دیدگاه
در انتظار بررسی : 0