گفت و گو با مهدی باقری مستند ساز

مهدی باقری مستندساز درباره زمان‌بندی فیلم مستند کوتاه گفت: به لحاظ تاریخی فیلم (مستند) کوتاه ، نیمه بلند یا بلند ، زمانی تعریف شدند که جشنواره ها و تلویزیون متناسب با نیازهایی که داشتند از آنها بهره بردند. اما اساسا و فراتر از همه این مطالب، این موضوع و نیاز سفارش دهنده است که زمان یک فیلم را تعیین می کند. دو عامل در زمان‌بندی فیلم ها تعیین کننده است، یکی سفارشِ سفارش دهنده و دیگری ظرفیت موضوع. اتفاقا همین دو عامل ما را به این سمت برده است که تصور کنیم سینمای کوتاه مستند ما هر روز ضعیف تر و لاغرتر می شود. در ابتدا باید در نظر بگیریم که فیلم کوتاه مستند را قرار نیست که فقط هنرجوها برای شروع کارشان بسازند بلکه این خود در رزومه یک کارگردان دارای جایگاه است.
وی ادامه داد: مشکل این است که سفارش دهنده‌های دولتی که بخش اصلی تهیه کننده‌های کارهای کوتاه مستند را تشکیل می دهند، امروزه به سمت فیلم های مستند بلند و نیمه بلند رفته اند. در نتیجه سرمایه از بخش مستند کوتاه رفته است. مسئله دیگر اینکه جشنواره‌ها به فیلم‌های بلند و نیمه بلندِ مستند بسیار بیشتر از فیلم‌های کوتاه مستند توجه می‌کنند. برای همین فیلم‌ها به سمت نیمه بلند و بلند می روند، در حالیکه موضوع ظرفیت این زمان را ندارد و این عامل افت کارها می شود. در عین حال سیاست‌های غلط دولتی از جمله کم کردن بودجه‌ها و تقاضا در حیطه فیلم مستند کوتاه، به کیفیت کارها بسیار لطمه زده است.
عضو هیات انتخاب جشنواره‌های بین المللی فیلم کوتاه تهران و سینماحقیقت اظهار کرد: شاید تنها ۵ درصد از فیلم‌ها در یک کلام قابل دیدن هستند. به خصوص در حوزه فنی فیلم‌ها فقیرند و در بحث موضوع نیز کارگردان‌ها بیشتر به سمتی می‌روند که صرفا شناخته شوند و کمتر افراد حرفه‌ای می بینیم. همین باعث آماتور شدن فیلم‌ها می شود.

وی درباره راهکار رفع مشکلات آموزشی عنوان کرد: انجمن سینما جوانان ایران باید به عنوان متولی جدی آموزش فیلم مستند باشد چون اکثر مراکز خصوصی آموزش فیلم‌سازی به فیلم‌های داستانی توجه دارند. اگرچه به نظر من، فرد باید ابتدا فیلم داستانی را به خوبی بشناسد و سپس در صورت علاقه به سمت فیلم مستند بیاید ، این مشکلی ریشه‌ایی و پایه‌ایی ست.

مهدی باقری درباره کارکرد جشنواره‌های منطقه‌ای با گفت: جشنواره‌های منطقه‌ای به نوعی توزیع عادلانه تجربه حضور سینماگران در کنار یکدیگر است. به هرحال همه فیلم‌ها فرصت حضور در جشنواره فیلم کوتاه تهران را ندارند. این جشنواره‌ها ضمن تحریک انگیزه فیلم‌سازان جوان، می‌تواند در بخش آموزش در حاشیه جشنواره‌ها به این فیلم‌سازها کمک کند.
وی افزود: من با دو دسته جشنواره کاملا موافق هستم. دسته اول جشنواره‌های موضوعی، بخصوص برای فیلم‌های مردم شناسانه و جامعه شناسانه و دیگری جشنواره‌های منطقه‌ای که حتی می تواند کارکردش از مورد اول بیشتر باشد.
باقری با اشاره به سابقه حضور خود در جشنواره‌های منطقه‌ای گفت: من یک بار در جشنواره منطقه‌ای بندرعباس شرکت کردم و جایزه هم گرفتم. مهمترین مسئله، امر تداوم است. در مرحله بعد هم مسئله آورده برای برگزار کنندگان است، چه در حوزه مالی و چه در حوزه معنوی که می تواند شامل بخش آموزش نیز باشد. برای جشنواره آسوریک آرزوی موفقیت می کنم و امیدوارم بتوانم روزی در این جشنواره‌های منطقه‌ای دوباره شرکت کنم.