نمانامه – «شب طلایی» عنوان اولین تجربه بلند یوسف حاتمی کیا؛ پسر ابراهیم حاتمی کیاست که عصر امروز در سینمای رسانه روی پرده خواهد رفت. حاتمی کیای پدر امسال و در چهلمین سال برگزاری چشنواره فیلم فجر در قامت تهیه کننده خود را معرض نگاه منتقدان، سینماگران و اهالی رسانه قرار داده و در واقع اولین بار است که ابراهیم حاتمی کیا به عنوان تهیه کننده مستقل در جشنواره فیلم فجر حضور دارد. این فیلم که ابتدا با نام «شمش طلا» در لیست برگزیدگان بخش سودای سیمرغ چهلمین جشنواره فیلم فجر معرفی شد، پس از آن نام خود را به شب طلایی تغییر داد.
حاتمی کیای پسر در این فیلم به سراغ مضمونی اجتماعی رفته و فارغ از کارنامه پر و پیمان پدر در سینمای دفاع مقدس از این ژانر فاصله گرفته است. داستان کم لوکیشن این فیلم که بیشتر در اتمسفر یک خانواده پر جمعیت در خانه ای قدیمی می گذرد روایتی تکراری از بحران در رابطه آدم هاست.
همه چیز در ظاهر این خانواده که به بهانه تولد مادر پیر دور هم جمع شده اند آرام و صمیمی می گذرد تا اینکه با آمدن یکی از دامادها همه چیز به بحران کشیده میشود. پیرنگی بارها دیده شده در قاب سینما که فیلم هایی نظیر «مرگ ماهی» روحالله حجازی یا «من دیهگو مارادونا هستم» بهرام توکلی یا حتی «خماری» محمدحسین لطیفی، را برایمان یادآوری می کند. تصویری کلیشه ای از بحران رابطه در خانواده ایرانی که مدام تو را از خط اصلی داستان جدا کرده و به دست عقده گشایی های آدم های خانواده می سپارد.
با توجه به اینکه این نوع سبک روایت برای مخاطب قابل پیش بینی است اما ضرباهنگ مناسب فیلم، حضور چهرها و دیالوگ ها، کششی قابل قبولی را به عنوان اولین تجربه سینمایی یوسف حاتمی کیا ایجاد کرده که به راحتی می تواند تماشاگر را طی ۹۰ دقیقه با خود همراه کند. حاتمیکیای پسر اگرچه با شب طلایی به صراحت خط سیر فیلمسازی خود را از پدر جدا کرده و دلش نمی خواهد با نام پدر آثار او دیده و سنجیده شود اما سایه ابراهیم حاتمی کیا همچنان در بازی گرفتن و صحنه پردازی های این فیلم به وضوح دیده می شود.
نکته قابل توجهی که شب طلایی را تا حدودی از دیگر آثار جشنواره متمایز می کند؛ تصویر پررنگ کرونا در قاب سینماست. همه اعضای خانواده در این فیلم که در خانه یک سالمند دور هم جمع شده اند خودشان را مقید به زدن ماسک کرده اند اما با شروع بحران، ماسک ها برداشته می شود و ما با نمایی واقعی تر از قانون گریزی کرونایی در فضای داخلی خانواده ها روبرو می شویم.
هر چند از منظر آموزش پروتکل های بهداشتی در وانفسای کرونا ممکن است به این سکانس ها خورده گرفته شود اما قرار هم نیست قصه این فیلم که در بستر واقعی خانواده رخ می دهد داستان خود را فدای پیام های بهداشتی کرونا کند. این تصاویر وقتی واقعی تر می شود که بعضی از شخصیتهای فیلم تا انتها ماسکهایشان زیر چانهاشان است. نماهایی که ما هر روز درموقعیت های واقعی زندگی با آنها روبرو می شویم.
یوسف حاتمی کیا در انتخاب بازیگران هم دست به ریسک جسورانه ای زده و از چهره های گیشهپسند دوری کرده که همین نکته باعث شده بازی ها و قدرت بازیگری همه چهره ها در یک حد و اندازه دیده و سنجیده شود. مریم سعادت در شب طلایی نقش مادری سالخورده را بازی می کند که خلاف کاراکترهای کارنامه بازیگری اش، زنی آرام و صبور است. حضور متفاوت او در این فیلم شاید بتواند شب طلایی را به یکی از شانس های بازیگری سیمرغ این دوره از جشنواره نزدیک کند.
حسن معجونی، یکتا ناصر، بهناز جعفری، مسعود کرامتی، سینا رازانی، سوگل خلیق از دیگر بازیگرانی هستند که خود را به دست دوربین یوسف حاتمی کیا در نخستین تجربه سینمایی خود داده اند.
ارسال دیدگاه
در انتظار بررسی : 0