نمانامه – فیلم بیرویا اولین ساخته بلند آرین وزیردفتری که هومن سیدی و سعید سعدی به طور مشترک آن را تهیهکنندگی کردهاند با قصهای رازآلود و تعلیقگونه در اولین سئانس سینمای رسانه، در هشتمین روز از چهلمین دوره جشنواره فجر اکران خود را آغاز میکند تا در قیاس با دیگر آثار جشنواره مورد نقد و بررسی قرار گیرد.
داستان بیرویا درباره زندگی زوج جوانی است که در بحبوحه مهاجرت پای دختری مرموز به زندگیشان باز میشود و این آشنایی و اتفاقات بعد آن، داستان فیلم را رقم میزند. «بیرویا» با این خلاصه داستان در جستجوی هویت آدمهاست.
هویتی که نه صرفا در شناسنامه که در ذهن و تخیلات آدمهای فیلم و به نوعی احساس بیگانگی از خود میگذرد. این فیلم از آدمهایی حرف میزند که گرفتار هزارتوی مسایل روانی و شخصیتی هستند و میان گذشته ای که فکر میکنند که از آن آمدهاند و آیندهای که دلشان برای آن میتپد تلاش بیهودهای میکنند.
اگرچه فیلم بیرویا تا اینجای جشنواره در میان آثاری که با سودای سیمرغ پا به میدان گذاشتهاند جسورانه به سراغ ایدهای پیچیده رفته تا از ژانر اجتماعی فاصله بگیرد و جهان متفاوتی را پی ریزی کند اما در نهایت به پرداختی تکراری برای ایده بارها دیده شده رسیده است.
به بیان سادهتر «بیرویا» بیشتر از آنکه با پیرنگ و قصهای استخواندار، تعلیق و اضطرابهای داستان روانپریشانه خود را شکلی سینمایی بدهد میخواهد مخاطبش را بازی دهد و به او بقبولاند که زیر لایههای پیچیده این فیلم، حرفهای گندهای برای شنیدن دارد. شاید به همین دلیل است که با شروعی دلهرهآور و هیجانانگیز، در میانه از نفس میافتد و مخاطب را در جستجوی یک کابوس بیسروته رها میکند.
طناز طباطبایی که نقش اصلی بیرویا در این فیلم را به عهده دارد با کارنامه درخشان و جای پای قابل قبولی که در سینما باز کرده در انتخاب این نقش دست به خطر زده و بازی چندان چشمگیری در رویای «بیرویا» از خود به نمایش نگذاشته است. او برای نقش به یادماندنی فیلم شنای پروانه (محمدکارت) در سی و هشتمین جشنواره فجر، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به خانه برد. صابر ابر هم در بیرویا بازی قابل توجهی نسبت به کارنامه بازیگریاش ارائه نداده و همانطور که بیروبا، تنها با طرح موضوع هویت گمشده در همان پله اول طرح ایده مانده است. این دو بازیگر توانمند هم در بی رویا درجا زدهاند.
ارسال دیدگاه
در انتظار بررسی : 0