پایگاه خبری نمانامه: به نقل از گاردین، پیتر باگدانوویچ گفت: اگرچه من این فرصت را از دست دادم که به باستر کیتون بگویم او یک نابغه بوده، اما می خواهم اکنون به دنیا این واقعیت را بگویم.
این کارگردان هالیوود سال ۲۰۱۸ مستند بیوگرافی ای با نام «باستر بزرگ؛ یک تجلیل» The Great Buster: A Celebration درباره باستر کیتون، چهره افسانه ای دوران صامت سینما ساخته که در آن او را حتی در جایگاه بالاتری از چارلی چاپلین هم قرار می دهد.
باگدانوویچ درباره این مستند که همان سال جایزه بهترین مستند را از جشنواره ونیز گرفت و نامزد دریافت همین جایزه از جشنواره بین المللی فیلم شیکاگو بود، توضیحاتی داده است.
بازیگر «بلامافیا» گفت: فکر کنم وقتی برای اولین بار باستر کیتون را دیدم، شش یا هفت سالم بودم. ما در نیویورک زندگی می کردیم و پدرم مرا به موزه هنرهای مدرن در نیویورک برد و در آنجا تعدادی از تصاویرکیتون و چاپلین را دیدم. البته آن موقع من فقط بچه بودم، اما خیلی به کیتون علاقه مند شدم و این شروع جریان محبت زیادی بود که به کمدی های صامت پیدا کردم.
او اضافه کرد: یک بار شخصی به چاپلین گفت: «کارگردانی شما خیلی جالب نیست» و او پاسخ داد: «لازم هم نیست جالب باشد، چون من خودم آدم جالبی هستم!». اما به نظرم کیتون در کار با دوربین عالی و همچنین در بازیگری محشر بود. زمانی که مستند «باستر بزرگ؛ یک تجلیل» را می ساختم، تازه بیشتر دریافتم که او چقدر در کارش دقیق بوده و زمان شوخی ها را نیز بی عیب و نقص طراحی می کرده است.
وی همچنین افزود: اگر بخواهم یکی از آثار محبوب او را نام ببرم، قطعاً به مشکل برمی خورم، چون از نظر من تمام فیلم های او جذاب هستند. مثلاً فیلم «استیمبوت بیل جونیور» (۱۹۲۸)از نظر خنده ای که از تماشاگر می گیرد، احتمالاً جزو بهترین هاست. «شرلوک جونیور» (فیلمی ۴۴ دقیقهای به کارگردانی باستر کیتون و با بازی خودش در سال ۱۹۲۴) درخشان ترین فیلم اوست و «مهمان نوازی ما » (یک فیلم صامت در سبک کمدی رمانتیک به کارگردانی کیتون در سال ۱۹۲۳)یک شاهکار قدرندیده است؛ شیرین کاری او در نحوه چرخاندن طناب در این فیلم فوق العاده است. «ژنرال» (۱۹۲۷) احتمالاً بهترین کارگردانی اوست؛ این فیلم از نظر خنداندن با دستمایه قرار دادن موضوع کشته شدن افراد در جنگ، بسیار جسورانه است. حتی فکر می کنم ضعیف ترین آنها «هفت شانس» (۱۹۲۵) هم ویژگیهای بسیار خوبی دارد، از جمله تعقیب پایانی اش با حضور زنان.
یادآور می شود کیتون سال ۱۹۶۶ در سن ۷۱ سالگی درگذشت.
ارسال دیدگاه
در انتظار بررسی : 0