به قلم: علی رفیعی وردنجانی مسخره باز نگاه جاه طلبانه یک عشق سینمایی است که انباشت تجربی خود را فدای فرم کرده است. جلوه های ویژه در این اثر کاربرد دراماتیک پیدا نمی کنند و فقط چشم پر کن خوبی هستند. کمدی مسخره باز متفاوت و دوست داشتنی است، چرا که از تلفیق نوستالژی های […]
علی رفیعی وردنجانی «نیوکاسل» کمدی سطحی و پوچی است که نماد سینمای بدنه را به دوش می کشد. سینمایی که با عوام فریبی و سو استفاده از محدودیت ها اشتباه گرفته شده است. این اثر تا اندازه زیادی تعریف درستی از سینمای بدنه به مخاطب ایرانی ارائه کرده است. *الگو یک اثر سینمایی عناصر و […]
علی رفیعی وردنجانی «زهرمار» ساخته جواد رضویان با فیلمنامه پیمان عباسی تقلیدی از «رسوایی» مسعود ده نمکی است. شبنم مقدمی و سیامک انصاری همان اکبر عبدی و الناز شاکر دوست ده نمکی هستند با کمی تفاوت در موقعیت. *عدم شناخت جامعه اگرچه بخشش در «زهرمار» یک عنصر فعال و مثبت از نظر روانشناختی است، اما […]
علی رفیعی وردنجانی «سرکوب» شکل بازیافت شده نمایش های رضا گوران در سینما است. در واقع مولف در این فرم خود المان های تئاتری را بر سینما ارجح قرار داده است و این چنین می شود که نا سینما به معنای متضادش به وجود خواهد آمد. رضا گوران کارگردان خوب تئاتر کشورمان است. این خوب […]
علی رفیعی وردنجانی «هیولا» اثر متفاوت مدیری نیست، بلکه همان ساختار «جایزه بزرگ» و «شب های برره» را دارد که شمایل امروزی به خود گرفته و امروزی بودنش نه تنها به جذابیت آن اضافه نمی کند، بلکه فرم مدیری را دچار تشویش اجتماعی کرده است. *فرهاد اصلانی هیولا نیست! مهمترین منظره یک رسانه، شاخص های […]