درگذشت فخرالدین حکیمی، نوه حکیم سبزواری

پرفسور سید حسن امین فیلسوف و ادیب کشورمان در یادداشتی به مناسبت درگذشت فخرالدین حکیمی، نوه حکیم سبزواری نوشت؛

حاج ملاهادی حکیم سبزواری، بزرگترین و معتبرترین فیلسوف شیعی مذهب سیصد ساله اخیر به شکر خدا اصل ثابتی است که فرع آن ؛ چه موالید فکری و آثار علمی اش و چه موالید صلبی و نتایج جسمانی اش همچنان مایه اعتبار و افتخار عالم حکمت، معرفت و فرهنگ و هنر است.

از حکیم سبزواری سه پسر و چهار دختر باقی ماند. پسر ارشد او که از همسر اولش بود، چند سالی پس از مرگ خود او درگذشت. اما دو پسر دیگر او که از همسر کرمانی او بودند، سال ها پس از مرگ حکیم زنده بودند. آن دو یکی محمد اسماعیل و دیگری عبدالقیوم نام داشتند. از محمد اسماعیل دو پسر ماند. یکی حاج شیخ عمادالدین احمد که در اوایل کوچه نقابشک نزدیک خیابان بیهق خانه داشت و دیگری شهاب الدین مهدی معروف به آقای شهاب که در کوچه نقابشک ( روبروی منزل آقا میرزا حسین محدث عربشاهی مشهور به آقای شاه ) ساکن بود.

فخرالدین حکیمی از نسل عبدالقیوم پسر کهتر حکیم سبزواری بود. عبدالقیوم سه پسر داشت به نام های ضیاء الحق حکیمی متخلص به ضیائی، صدرالدین حکیمی و بهاء الدین حکیمی که من شرح حال خود حکیم سبزواری را در مجلد نهم دایره المعارف تشیع و شرح حال فرزندان او را در موخره دیوان حاج ملاهادی سبزواری نوشته و چاپ کردم.

فخرالدین حکیمی متولد ۱۳۱۰ که  در چهارم شهریور  ۱۳۹۷ در تهران بدرود زندگی گفت، هم شاعر بود و من اشعارش را مکرر در ماهنامه حافظ چاپ می کردم و هم موسیقی دان بود و من همراه اعضای انجمن ادبی ایران مکرر از نوازندگی او در دفتر ماهنامه حافظ لذت برده ام. او در نواختن تار، ویلن، سنتور، قانون، ارگ و ضرب مهارت داشت. خود او در قصیده فخریه به خاندان خود و هنرهایش چنین اشاره کرده است:

ای زادگاه خوب من ای شهر سبزوار           نام تو نامی است به مردان نامدار

در فخرت این بس است که اندر تو زاده شد         اسرار آن یگانه حکیم بزرگوار

از دودمان اوست ضیائی که شعر او                  در دفتر زمانه بود در شاهوار

امروز زاده اش منم، اما قرین رنج                      از جور روزگار به عزلت شدم دچار

من دل ز سرزمین تو هرگز نمی کنم                فخر است نام من به تو دارم من افتخار