پایگاه خبری نمانامه: شهرام درخشان، دبیر دوازدهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران در آیین پایانی این رویداد که شامگاه جمعه (۱۵ مردادماه ۱۴۰۰) برگزار شد، ضمن قدردانی از همه مشارکت‌کنندگان، حامیان و همچنین انجمن کارگردانان و تهیه‌کنندگان مستند، از تلاش‌های هیات داوران جشن شامل خانم‌ها مهناز افضلی، آزاده موسوی، شیرین برق‌نورد و آقایان محمدرضا اصلانی، علیرضا حسینی، رضا خوشدل راد، مهدی باقری، محمدرضا دلپاک و کامیار فاروقی و همچنین هیات انتخاب جشن شامل خانم‌ها رزت قادری، الهه نوبخت، مریم حق‌پناه، رایا نصیری و آقایان ناصر صفاریان، کوروش عطایی، معین کریم‌الدینی، رضا مجلسی و سعید محصصی تقدیر کرد.
در ادامه این مراسم، بیانیه هیات‌رئیسه جشن مستقل سینمای مستند ایران توسط سعید رشتیان قرائت شد.
جوایز برگزیدگان این رویداد که به صورت زنده از سامانه هاشور پخش شد به شرح زیر اهدا شد:
بهترین کارگردانی فیلم مستند کوتاه‌مدت:
تندیس: لالایی‌های ابوحمیظه (محسن ظریفی‌پور)
دیپلم افتخار: جاده‌های برفی (هایده مرادی)
بهترین تهیه‌کننده فیلم مستند کوتاه (بهترین فیلم):
تندیس: کاریز، قصه آب (هادی آفریده)
بهترین کارگردانی مستند نیمه‌بلند:
تندیس: به هیچ فیلمی تعلق نگرفت
دیپلم افتخار: کل فاطمه (مهدی زمانپور کیاسری) و موریانه‌ای با دندان‌های شیری (بکتاش آبتین)
بهترین تهیه‌کنندگی مستند نیمه‌بلند (بهترین فیلم):
تندیس: رش او (مژگان صیادی)
دیپلم افتخار: کل فاطمه (سمیه زراعت‌کار و مهدی زمانپور کیاسری)
بهترین کارگردانی مستند بلندمدت:
تندیس: کاغذپاره‌ها (بهزاد نعلبندی)
دیپلم افتخار: دختران نجار، دونوازی برای یک رویا ( آزاده بی‌زارگیتی)
جایزه ویژه داوران: رادیوگرافی یک خانواده (فیروزه خسروانی)
بهترین تهیه‌کنندگی مستند بلند (بهترین فیلم):
تندیس: جایی برای فرشته‌ها نیست (محمد شکیبانیا، محسن شاه‌محمد میراب)
دیپلم افتخار: رویاهای خالکوبی‌شده (بهزاد توکلی)
بهترین پژوهشگر:
تندیس: بازگشت دوباره (فرهاد ورهرام)
دیپلم افتخار: جاده‌های برفی (هایده مرادی) – دختران نجار، دونوازی برای یک رویا (آزاده بی‌زارگیتی)
بهترین نویسنده گفتار متن:
تندیس: بازگشت دوباره (فرهاد ورهرام)
بهترین گویندگی:
تندیس: بازگشت دوباره (شهرام درخشان)، انصراف شهرام درخشان، دبیر جشن از دریافت جایزه
دیپلم افتخار: تنها چند متر (شادروان فاضل فرهی)
بهترین فیلمبرداری:
تندیس: جایی برای فرشته‌ها نیست (رضا تیموری)
دیپلم افتخار: ایساتیس (مهدی آزادی) – تارهای ممنوعه (بهروز بادروج)
بهترین صدابرداری:
تندیس: جایی برای فرشته‌ها نیست (شاهین پورداداشی) – دختران نجار، دونوازی برای یک رویا (شاهین پورداداشی)
دیپلم افتخار: تارهای ممنوعه (حبیب محمدی)
بهترین صداگذاری:
تندیس: جایی برای فرشته‌ها نیست (انسیه ملکی) – کاغذپاره‌ها (انسیه ملکی)
دیپلم افتخار: رش او (امیرحسین صادقی)
بهترین تدوین:
تندیس: جایی برای فرشته‌ها نیست (هایده صفی‌یاری) – رادیوگرافی یک خانواده (فرحناز شریفی)
دیپلم افتخار: دختران نجار، دونوازی برای یک رویا (فرید دغاغله)
بهترین موسیقی:
تندیس: ایساتیس (ستار اورکی)
دیپلم افتخار: دختران نجار، دونوازی برای یک رویا (امیر ملوک‌پور)
دوازدهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران پیش از این بنا بود سال ۱۳۹۹ برگزار شود اما به دلیل همه‌گیری کرونا به مردادماه سال ۱۴۰۰ منتقل شد که با توجه به شرایط فعلی آیین پایانی به صورت نیمه‌حضوری و پخش آنلاین شامگاه جمعه، ۱۵ مرداد ۱۴۰۰ در خانه سینما شماره ۲ برگزار شد.
همچنین در این مراسم آیین بزرگداشت حمیدرضا احمدی لاری و سام کلانتری نیز برگزار و از سال‌ها تلاش و فعالیت این هنرمندان در سینمای ایران تقدیر شد.
ارسال دیدگاه
در انتظار بررسی : 0