به قلم: جبار آذین
پایگاه خبری نمانامه: جشنواره بین المللی فیلم فجر، یکی از بزرگترین، تاثیر گذارترین و مهمترین دستاوردهای ارزشمند سینمای ایران در سال های بعد از انقلاب است. این جشنواره معتبر، ویترین و آیینه تمام نمای فعالیت های یکساله سینماگران کشور و مرکز و محفل تبادل سینمای ایران و جهان و گشایشگر دروازه های جهان به روی سینمای ایران است.
گرچه در سالهای برگزاری آن، به موازات فراز و فرود فعالیت های سینمایی، اوج و فرود داشته و درد و دهه اخیر در غیبت قانون و عدالت، از سیاست، تجارت و رفاقت متاثر شده و دربخش بین الملل، نتوانسته به بالندگی لازم دست یابد و دردهه گذشته به دلیل بی توجهی به فرهنگ و هنر و سینما و حضور اشتباهی ها در راس اداره امور سینما، دچار تخریب ها و بیماری ها شده و نامسوولان و سینما ناشناسان و سوداگران، آن را دو تکه کرده و جشنواره را به حیاط خلوت خودتبدیل کردند، با اینهمه به همت گروهی از سینماگران فرهیخته و دلسوزان سینما و منقدان مستقل، از پای در نیامد و سر پا ایستاد تا امروزکه بنا است در قامت بلند و رسای بین المللی برگزارشود.
هنوز تا برگزاری آن، روزها فاصله است، اما هجمه های دو گروه بر ضد آن آغاز شده است، بدون آنکه مجال دهند تا شاهد برگزاری «جشنواره بین المللی فیلم فجر» باشیم و بعد از برگزاری به بررسی و نقد کارشناسانه و منصفانه آن بنشینیم.
در اینکه این دوره جشنواره، مانند دوره های دیگر خالی ازکاستی نخواهد بود، شک نیست، لیکن اگر فقط ضعف ها دیده و عمده نشود و امتیازها هم مدنظر قرارگیرد، به عدالت نزدیکتر خواهیم بود. گروه های مهاجم جشنواره که در دو گروه، متشکل شده اند، عبارت اند از:
منافع طلبان که پیشتر کیسه ها و جیب های خود را به دوپاره سابق جشنواره پیوندزده بودند و اکنون که دستشان از حیف و میل کوتاه شده، ضد جشنواره، سخن پراکنی های کاذب می کنند.
و گروه دوم، کسانی هستندکه به دلیل پذیرفته نشدن فیلم هایشان در جشنواره، آن را مورد هجمه قرارداده اند.
با آنکه در میان فیلم های راه نیافته به جشنواره، فیلمهای مناسب هم هستند، ولی سازندگان این فیلم ها جزو مهاجمان نیستند و در انتظار برگزاری جشنواره و تماشای فیلمها نشسته اند تا با پایان جشنواره درباره آن قضاوت کنند. هر چند یورشگران، ره به جایی نخواهند برد و جشنواره راه خود را خواهد رفت، اما چه خوب و شایسته است که به این دستاورد مهم سینما ارج گذاریم و به جای کوشش برای تخریب آن، در رفع کمبودها و تکاملش بکوشیم!
ارسال دیدگاه
در انتظار بررسی : 0