پشت پرده سریال سازی در تلویزیون!

به قلم: جبار آذین

پایگاه خبری نمانامه: صدا و سیمای انحصاری و اسپانسری که سالهاست از مردم فاصله گرفته و به رغم شعارهای کاذب درباره دانشگاه و رسانه ملی بودن و سبک زندگی ایرانی و اسلامی، علم وهنر و فرهنگ را به پای سود و سرمایه قربانی کرده است، با ریزش مخاطب و سوق دادن مردم به سوی ماهواره های خارجی، اعتماد و اطمینان ملی و مردمی را از دست داده و ابزار قدرت، رفاقت، سلیقه و سرمایه سالاری اسپانسرها و سودبران و دلالان شده است. به ظاهر بازار تولیدات برنامه های کپی شده از روی ماهواره های غربی و سریالهای رفاقتی، داغ است. اما در داخل این بازار مکاره، رفیق بازی، معامله، زد و بند، کارشکنی و مظلوم آزاری بیداد می کند.

از یک سو سریال سازانی را سراغ داریم که به دلیل سود رسانی به آقایان و شرکای مقام دار، همچنان به کیسه اسپانسر چسبیده و برای هر دقیقه ده میلیون می گیرند. ازسوی دیگر با سریال سازانی روبرو هستیم که با دقیقه ای یک و زیر یک میلیون، با کلی قروقمیش اداری و مالی سیما، به دلیل عشق خود به هنر کارمی کنند.اینان جدا از آن عده سریال سازحرفه ای هستند که چون بله قربانگو و اهل زد و بند و چاق کردن سبیل بعضی نیستند، ازسیما رانده شده اند. در میان هنرمندان سریال ساز که هنر و مردم برایشان در الویت اند و شانس مجموعه سازی در سیما را می یابند کسانی را می شناسیم که با خلف وعده مدیران، مقررات دست و پا گیر مالی و اداری، اعمال نظر و سلیقه در سیما و باند رسانه ای مزد بگیر برخی از آنها برای تبلیغ سریالها مواجه اند و گرفتار و مقروض برای دریافت طلب های خود با سازمان چک و چانه می زنند. جالب اینکه این روند درباره تمام سریالسازان صدق نمی کند و چک های نورچشمی ها ندیده امضا می شود، آن وقت هنرمندی با رنج و امید، یک سریال روی زمین مانده را باگروه خود سروسامان می دهد و از آن کاری خوب می سازد و حتا از جیب مایه می گذارد، اما پس از پایان کارو پخش موفق سریال، با اتهام اینکه کار شما، از برآورد قبلی بیشتر است از پرداخت هزینه دکور و پول عوامل سریال، ممانعت می کنند. اینان به جای حمایت و تشویق سریال سازان آبرومند کار بلد با کارشکنی، شرایط را برای ادامه کار آنها تنگ می کنند تاحرفه ای ها از تلویزیون بروند و خودی ها و سودرسان ها باقی بمانند! اینگونه می شود که مال و جمال، جای هنر و کمال را می گیرد و هنرمند به دلیل فشار کار و قرض از بیمارستان سر در می آورد و هست و نیستش بر باد می رود و سراغ سود بران! سریال ها را هم باید در برج سازی و استخر پارتی گرفت. پشت پرده سریال سازی درسیما، نیازمند تولید چند سریال کمدی تراژیک است!