تاریخچه یهودیان در سوئد

پایگاه خبری نمانامه: در حال حاضر در کشور سوئد، ۱۸۰۰۰ یهودی ساکن هستند که از این تعداد, ۵۰۰۰ نفر در استکهلم اقامت دارند در شهرهای گوتبورگ و مالمو به ترتیب ۱۸۰۰ و ۱۴۰۰ یهودی ساکن هستند.
اشاره: کشور پادشاهی سوئد با وسعت ۴۴۹۹۶۴ کیلومتر مربع و جمعیتی حدود ۸۶/۸ میلیون نفر در شمال اروپا قراردارد. پایتخت آن استکهلم و زبان رسمی در این کشور سوئدی است. با وجود این که سوئد کشوری پادشاهی است، پادشاه فقط جنبه تشریفاتی دارد و فرماندهی ارتش در اختیار او نمیباشد. نوع حکومت در سوئد پارلمانی است. نمایندگان مجلس که تعداد آنها ۳۹۴ نفر است هر چهار سال یک بار انتخاب میشوند.
حدود ۲/۸۸ درصد مردم در این کشور پیرو مذهب پروتستان، ۷/۱ درصد آنها کاتولیک و حدود ۱/۱۰ در صد پیروان دیگر مذاهب هستند. سیستم آموزش اجباری در این کشور از هفت سالگی آغاز می شود و پس از خاتمه کلاس نهم می توان در مقطع دبیرستان یا هنرستان های فنی-حرفه ای ادامه تحصیل داد. امور حمل و نقل در کشور سوئد پیشرفته ترین نوع خود در جهان به شمار میآید و شبکه راه آهن حدود ۱۳ هزار کیلومتر و شبکه راه آهن شهری ۹۷۵۰۰ کیلومتر است.

به نظر می رسد تاریخ حضور یهودیان و اولین مهاجرت آنها در سوئد به قرون وسطی بر می گردد. اما پس از گذشت حدود سه سده در سال ۱۷۷۵ میلادی در پی موافقت پادشاه وقت به نام گوستاو سوم با مهاجرت فردی به نام آ. اسحاق و چند نفر دیگر از اهالی یکی از ایالات آلمان شرقی آن موقع به استکهلم، تشکل جامعه یهود شکل دیگری به خود گرفت. زیرا در همان سال انجمن کلیمیان در این شهر تأسیس شد و یک سال بعد هم زمینی جهت دفن اموات یهودیان تخصیص داده شد. اما به همراه «اسحاق» خانواده «یوزفسون» نیز به استکهلم مهاجرت کردند. این خانواده بعدها در تحول فرهنگی کشور سوئد نقش به سزایی داشتند. چرا که از این نسل سه نفر طی سالهای مختلف مسئولیت تئاتر سلطنتی سوئد را عهده دار شدند: لودویگ (۹۹-۱۸۵۱)، راگنار (۱۹۶۶-۱۸۹۱) و ارلند یوزفسون متولد ۱۹۲۳ و نیز نقاش معروف سوئدی به نام ارنست یوزفسون (۱۹۰۶-۱۸۵۱)
در سال ۱۷۷۹ در شهرهای دیگر سوئد به نام گوتبورگ (Goteborg)، نورکپینگ (Norrkoping) و پس از آن در سال ۱۸۷۴ در شهر مالمو (Malmo) سوئد انجمن کلیمیان تاسیس شد. اما مخالفت با اجازه مهاجرتی که در سال ۱۷۷۵ میلادی توسط گوستاو سوم صادر شده یود، باعث شد تادر سال ۱۷۸۲ قانونی تحت عنوان «تعدیل یهودیان» به تصویب برسد. بر اساس مصوبه جدید که تا سال ۱۸۳۸ کماکان معتبر بود، مهاجرین یهودی به عنوان گروهی خارجی با ملیتی بیگانه شمرده میشدند که فاقد حق رای و آزادی در انتخاب بودند. بدین جهت از سال ۱۸۱۵ سیر مهاجرت یهودیان به سوئد تقریبا به صفر رسید. در سال ۱۸۶۰ حق تملک زمین در خارج از محل سکونت یعنی در مستعمرات پادشاهی سوئد، در سال ۱۸۶۶ حق شرکت فعال در انتخابات و در سال ۱۸۷۰ تساوی حقوق کامل اعلام شد، با این استثناء که یهودیان اجازه انتصاب به مقام نخست وزیری را نداشتند.