سیدمحمود دعایی فعال فرهنگی و سیاسی درگذشت

نمانامه: سیدمحمود دعایی، چهره نام آشنای فرهنگی و سیاسی امروز (یکشنبه ۱۵ خرداد) در سن ۸۱ سالگی درگذشت، متولد شهر یزد بود که از سال ۱۳۵۹ تاکنون سرپرستی موسسه اطلاعات را بر عهده داشت. او از اعضای مجمع روحانیون مبارز بود که سابقه شش دوره حضور در مجلس شورای اسلامی را هم داشت.

پروفسور سیدحسن امین در پی درگذشت وی نوشت:

سید محمود دعایی مدیر روزنامه اطلاعات هم ناباورانه در ۱۵ خرداد پر کشید. همین چند شب پیش در مراسم یاد بود دکتر اسلامی ندوشن با او خوش و بش و چاق سلامتی کردم و یکدیگر را در آغوش کشیدیم. از مردمی ترین، خالص ترین و با صفا ترین روحانیون انقلابی بود.
دعایی را اول بار در ۱۳۴۳ در تهران در میدان فوزیه پای منبر فلسفی واعظ وقتی که سینمایی را خراب کردند تا مسجد امام حسین را بسازند. دیدم. پدرش را قبل از خودش از بچگی می دیدم. پدرش سیدمحمد دعایی زارجی یزدی، روحانی زاهدی بود که تابستان ها از یزد به مشهد و سبزوار می آمد و منبری ساده داشت. مادر دعایی را در سفری به کرمان گرفته بود و بعد رها کرده بود. سید محمود دعایی با پدرش زندگی نمی کرد. پس از فوت پدرش ارثیه ای که به او رسید، برای مبارزه مسلحانه چریکی به حنیف نژاد رساند.
به این ترتیب، دعایی از همان سال های جوانی یعنی ۱۵ خرداد به حلقه یاران نزدیک آیت الله خمینی پیوست. در رادیو عراق به نمایندگی از آیت الله، علیه رژیم پهلوی گویندگی می کرد. همزمان با او خویشاوند من محمدعلی مولوی عربشاهی از رادیو بغداد در پی ائتلاف چپ ها با سپهبد تیمور بختیار علیه شاه سخن پراکنی می کرد.
دعایی در عراق به بیت آیت الله خمینی خیلی نزدیک شد. پس از انقلاب هم سفیر ایران در بغداد شد. نسبت به احتمال حمله عراق به آیت الله هشدار داد ولی جدی گرفته نشد.
پس از جنگ هم به بیت امام وفادار ماند. در شرایط سخت از سیدحسن خمینی حمایت کرد و با مهربانی و صفای ویژه خود را خادم آنا خانواده می خواند در حالی که این موضع گیری ها نه تنها سودی به حالش نداشت، بلکه خالی از خطر هم نبود.

سید حسن خمینی در پیامی که به مناسبت درگذشت دعایی داد، در حق او نوشته است. «خبر ناباورانه درگذشت یار وفادار امام خمینی و روحانی مبارز و پارسا مرحوم حجه الاسلام و المسلمین حاج سید محمود دعایی طاب ثراه در روز پانزدهم خرداد دل های دوستان ایشان را به درد آورد و قلب های همه ما را ماتم زده ساخت. نام دعایی با تاریخ انقلاب اسلامی گره خورده و یاد آن مجاهد خستگی ناپذیر با تاریخ زندگی امام خمینی آمیخته است. برای من و شاید برای همه کسانی که با مرحوم دعایی آشنایی داشتند فراق او سخت و طاقت فرساست و مهربانی و صفای او و همچنین دل دریایی و وسعت نظرش همیشه در یادها پابرجاست.آن مرحوم از زمره پاک ترین همراهان امام در نجف اشرف و از زمره خالص ترین یاران ایشان و بیت ایشان در ایام مبارزه و انقلاب بود. صدای گرم او در رادیوی صدای روحانیت مبارز در دوران مبارزه و خلق و خوی نرم او در روزنامه وزین اطلاعات در دوران پیروزی از یادها نخواهد رفت.»
دعایی با سیدمحمد خاتمی هم وفادار ماند. همین چند شب پیش،در مجلس اسلامی ندوشن از او تعریف و تمجید کرد. بیاناتش بی خطر نبود، خاتمی را کتاب خود خواند و از تایید اسلامی ندوشن از دولت خاتمی دو‌خاطره نقل کرد.
من در سفر و حضر با او معاشر بودم. اهل مزاح بود و به مغضوبان و مبغوضان کمک می کرد.
با جبهه ملی ونهضت آزادی کمتر از دیگران جفا می کرد. بر پیکر پیشکسوتان این محله نماز میت می خواند. ما هم دوستش داشتیم. به مجلس ختم سیروس غنی که من در فرهنگسرای نیاوران گرفته بودم، هم آمد و سخنرانی کرد.

روحش شاد