آموزش استوری برد

استوری برد, پلی میان یک داستان مکتوب و جهان تصویری رسانه‌های بصری و راهی برای تبدیل یک ایده نظری یا تئوری به یک محصول بصری و تصویری است که شامل مجموعه‌ای از تصاویر و جلوه‌های بصری است که تمام جزئیات اثر را به نمایش می‌گذارد.

طراحی استوری بورد
استوری بورد : در کل، استوری بوردها راهی برای پیش تجسم داستانتان هستند، متشکل از یک سری تصاویر طراحی شده بر اساس دکوپاژ که بر عهده هنرمند یا هنرمندان طراحی استوری بورد قرار دارد. این تصاویر تداوم حرکت و جزئیات مختلف را شامل می شود. در تولیدات بزرگ، استوری بورد، یک عامل حیاتی برای تمامی عوامل درگیر تولید در تمامی بخش ها به حساب می آید، آنها می توانند تمامی اتفاقات داستانی را مشاهده کرده و بدانند که در حال تولید چه چیزی هستند.
در ابتدا تصاویر تامبنیل استوری بورد با همکاری گروه طراحی استوری بورد انجام می شود. ایده های اولیه ای که می تواند بر روند روایت داستان کمک کند بر رویی کاغذ پیاده شده و نظرات تیم در مورد آنها ثبت می شود. این تصاویر تامبنیل بسیار ساده هستند و فقط شامل تداوم عناصر در کادر و اندازه نما خواهند بود. طراحی های سریع، استفاده از فلش ها و نمودارها برای این مرحله کافی خواهد بود.به هیچ وجه در طراحی تامبنیل جزئیات مطرح نیست و فقط فهم بصری اتفاقات مهم است.
در مرحله ی طراحی اصلی و ارائه ی استوری بورد Presentation Storyboards تمامی جزئیات (بر اساس هدف پروژه ) و در اندازه ی کادر های بزرگتر طراحی خواهد شد، به نحوی که تمامی عوامل آن را بفهمند و بدانند که چه اتفاقی در حال رخ دادن است. این مرحله با محتوی و کادر بندی Staging سرو کار خواهد داشت.

انواع استوری بورد

در روند ساخت انیمیشن، باید ۳ نوع استوری بورد اجرا شود. این استوری بورد ها در هر مرحله، به کمک ایده پردازی و روند روایت تصویری پروژه ی شما خواهد آمد.
۱- استوری بورد مفهومی یا Conceptual Storyboard : این استوری بورد برای بسط ایده ی بصری اولیه به کار می رود، مانند : حرکت کاراکتر ها، موقعیت دوربین ها،، زمان بندی حرکات، ترنزیشن ها . این استوری بورد ها بسیار سریع، غیر رسمی و دارای نوشته های کوتاه هستند، که معمولا روی کاغذ A4 یا دفتر طراحی به ثبت می رسند تا ایده ها پیاده شده و بررسی شوند .
۲- استوری بورد ارائه Presentation Storyboard : این استوری بورد ها برای ارائه به سوپر وایزر ها و مشتری ها طراحی می شوند. معمولا تمیز، و نوشته ها خلاصهه شده هستند، صحنه های کلیدی به صورت دقیقتری اجرا شده و توضیحات درج می شود. این استوری بورد ها در اندازه های بزرگتری کار می شود تا در اتاق جلسات، کارگردان و طراحان استوری بورد بتوانند از فاصله ی دورتری آن را بررسی کنند. نوشته ها و توضیحات، کوتاه و تا حد ممکن به دور از نکات تکنیکی خواهد بود.
۳- استوری بورد تولید Production Storyboard : این استوری بورد شامل جزئیات انیمیت و شات ها می باشد. تا هر کسی که در تولید درگیر است، بتواند از آنن استفاده کند و پاسخ سوالاتش را بیابد. به همین دلیل باید با جزئیات کاملی اجرا شود. می تواند شامل : حرکت، دوربین، ست، نورپردازی، نکات مهم رندر، زمان بندی و نحوه انتقال بین شات ها باشد، همچنین؛ توضیحات موسیقی و افکت، دیالوگ ها( گفت و شنود) ، Voice Over ها باشد. هر شات شامل شماره هایی است که در گوشه پایین سمت چپ درج می شود. حرکات دوربین ها توسط فلش هایی مشخص می شود و در مواقع لزوم از Extended Frame ها استفاده می شود. توضیحات انتقال دوربین نیز درج می شود . مانند : گات ها، دیزالوها، فید این و فیت اوت، سافت کات، POV ها و… . هر شات از این استوری بورد روی یک برگ A4 طراحی شده و در نهایت روی پالت استوری بورد درج می شود.

۱- هر صحنه ای باید در خدمت یک هدف باشد

وقتی شما در حال کشیدن استوری برد هستید، بدون دلیل یک صحنه را به صحنه دیگر کات نزنید. گاهی اوقات، این کات زدن های بی مورد بیننده را گیج می کند. خیلی اوقات، برخی هنرمند ها فکر می کنند با کات زدن سریع حس و حال آرتیستیک به کار خود می دهند، اما همیشه این قضیه صحت ندارد و در جای خود و فراخور سکانس باید این کار انجام شود. اگر شما می بینید که کات های سریع از یک صحنه به صحنه دیگر وجود دارد، خیلی اوقات حتما به دلیل اکشن بودن صحنه این اتفاق نمی افتد. کات دادن به دلایل مختلف اتفاق می افتد و تنها دلیل اکشن بودن صحنه نمی تواند باشد. این دلایل مثلا در صحنه ای می تواند فوکوس بر روی یک پا باشد که به صورت کاراکتر دیگر برخورد می کند، و سپس کات به صحنه ای که صورت کاراکتر به زمین برخورد می کند، و سپس کات به فرد مهاجم که به حمله خود ادامه می دهد و غیره و غیره. همیشه دلیلی برای کات دادن در صحنه وجود دارد: چیزی برای نشان دادن.

کات دادن برای تغییر و عوض کردن تمرکز بیننده به یکی از جنبه های مهم داستان به کار می رود. به عنوان مثال، یک کاراکتر بعد از نوشیدن آب، لیوان را بر روی میز می گذارد. زیاد هیجان انگیز نیست؟ پس چرا ما به لیوانی که بر روی میز گذاشته شد کات می زنیم؟ پس باید نمای باز کاراکتر خود را حفظ کنید. حالا اگر در اینجا یک سَم در لیوان وجود داشته باشد که قابل مشاهده هم باشد (به عنوان مثال)، و شما می خواهید که بیننده آن را ببیند، الان وقت آن است که شما نمای بسته از لیوانی که روی میز قرار دارد را نشان دهید و این کات زدن در خدمت یک هدفی قرار گرفته است.

مطمئنا در یک فیلم و یا یک شوی تلویزیونی کاراکتر ها با هم در حال گفتگو هستند. دو کاراکتر ی که با هم در حال گفتگو هستند باید قابل مشاهده باشند. هر دوی آن ها در صحنه حضور دارند و ممکن است کات هایی به نمای نزدیک تر به کاراکتر ها زده شود و سپس حتی این کات ها نزدیک تر هم شوند. چیزی در واقع اتفاق نمی افتد، شاید هنرمند و یا کارگردان به دلیل اینکه شات طولانی بود می خواستند آن را از یکنواختی در بیاورند این کار را انجام داده اند. در هر صورت این شیوه درستی برای این کار نیست. شما کات را به نمای نزدیک می زنید تا مثلا حالات چهره بازیگر را با وضوح بیشتر نشان دهید و یا چیزی شبیه این مسئله، اما این کار صرفا برای این که بخواهید کات بزنید انجام ندهید. این یکی از اشتباهات رایج آرتیست ها و هنرمند های جوان است که نتیجه آن صرفا سردرگمی بیننده است.

۲- دوربین را فقط در صورت لزوم حرکت دهید

آرتیست های جوان تمایل زیادی به حرکت دوربین در تمام صحنه ها دارند. واقعا دلیلی برای این کار وجود ندارد اما مطمئنا این کار به فیلم شما کمک نمی کند و برای چشم بیننده هم خوشایند نیست و چشم او را خسته می کند. سعی کنید حرکت دوربین را به حداقل ممکن برسانید. برای آغاز یک شات ممکن است از این تکنیک استفاده شود اما بیشتر از آن تا حدودی آزار دهنده است. حرکت دوربین را برای فاش شدن چیزی استفاده کنید و یا برای تغییر تمرکز و فوکوس تماشاگران به چیز مهمی در داستان از آن استفاده کنید.

این معمولا اشتباهی است که در فیلم های انیمیشن ۳ بُعدی رایج است. انیماتور های ۳ بعدی دوست دارند تا دوربین را در تمام صحنه ها به حرکت در بیاورند. شاید به این خاطر باشد که آن ها زمان زیادی را صرف مدلینگ و صحنه آرایی شات خود کرده اند و نمی خواهند زحمت و کار آن ها هدر رود، دوربین را حول موضوع اصلی داستان نگه دارید و آن را کاملا در خدمت داستان قرار دهید، در این صورت است که بیننده متوجه کار سختی که شما انجام داده اید هم می شود. این کاری است که شما باید از آن اجتناب کنید و مهم نیست که چقدر ممکن است این کار ممکن است وسوسه انگیز باشد. کار سختی که انجام داده اید را در ابتدای شات نشان دهید و همین مقدار کافی است و بعد از آن صرفا از کار های خود برای همراهی شات استفاده کنید.

خیلی از افراد به این دلیل از حرکت دوربین استفاده می کنند که چون صحنه اولیه آن ها برای تمام سکانس پاسخگو نیست، آن ها برای تطبیق دادن فریم از این کار استفاده می کنند. برخی اوقات این کار جواب می دهد ، اما معمولا اینگونه به نظر می رسد که هنرمند ما زیادی تنبل بوده است. گاهی اوقات باید از این کار استفاده کرد ولی در نظر داشته باشید تا آنجایی که ممکن است از این کار اجتناب کنید.

۳- مراقب جامپ کات ها (برش تصویری) باشید

برشی بین دو نما ، که غیر منتظره و پرشی به نظر آید و به خاطر این پرش آشکار در زمان یا مکان ، توجه را به خود جلب کند. معمولا جامپ کات ها در مواقعی اتفاق می افتند که کات از یک زاویه و یا یک فریم به فریم و یا زاویه تقریبا مشابه زده می شود. این کار واقعا به چشم می آید و کار مار را تا حدودی خراب می کند.

وقتی که کات را به یک زاویه جدید بازیگر می زنیم، یک هنرمند استوری برد باید مطمئن شود که دوربین در صحنه جدید به صورت واضح، نزدیک تر و یا دورتر از بازیگر است. اگر سایز کاراکتر ما در هر دو کات اندازه هم باشد، جامپ کات در سکانس شما به وجود می آید. چرخش دوربین هم این مشکل را به هیچ وجه حل نمی کند.

خط پایین و (یا باتم لاین) صحنه هم بسیار مهم است، شما باید مطمئن شوید که قاب بندی کاراکتر شما از صحنه ای به صحنه دیگر کاملا متفاوت است و یا اینکه فیلم شما با مشکل اساسی روبرو می شود. برخی از کارگردانان (معمولا در فیلم های لایو اکشن) از جامپ کات به منظور هنری شدن کار خودشان استفاده می کنند، این کار بسیار سخت و پیچیده است، پس شاید بهتر باشد که از این کار صرف نظر شود.

۴- به ترکیب بندی کار دقت کنید

فضاهای منفی کار خود را به خوبی پوشش دهید. یک کاراکتر کوچک در فریم خود نکشید و فقط بک گراند را به نمایش بگذارید، مگر اینکه برای منظور خاصی این کار را انجام دهید، به عنوان مثال برای نشان دادن تنهایی یک کاراکتر. اگر تمرکز شما بر روی تمام کاراکتر است، مطمئن شوید که کاراکتر شما در قاب بندی شما فیت می شود(تمام کاراکتر و حرکات او). چون شما می خواهید شات شما به اندازه ممکن جذاب به نظر برسد.

شما باید تلاش کنید تا مقداری عمق را در هر شات به خوبی نشان دهید. گاهی اوقات بوسیله اشیایی که در جلوی صحنه (فورگراند) وجود دارد، می توانید این کار را انجام دهید. شما بوسیله صحنه آرایی مناسب مثلا وقتی که کاراکتر را در حالت نمای کامل و یا نیم رخ نشان می دهد هم می توانید این کار را انجام دهید. اگر از این دو زاویه برای هدفی جز آرتیستیک صحنه استفاده شود باید از آن اجتناب کنید، نشان دادن بی دلیل نیم رخ و یا تمام رخ بازیگر ممکن است به کار شما لطمه بزند.

استفاده از نمای اُور شولدر (نمای از پشت بازیگر) بازیگری که در حال صحبت کردن است بسیار می تواند جذاب تر از یک نمای بسته و کلوز آپ باشد. نمای اُور شولدر ارتباط بین فضای بین دو کاراکتر را نشان می دهد و همچنین از آن می توان برای عمق دادن به تصویر استفاده کرد.

۵- محور تصویر را حفظ کنید

در هر صحنه ای یک خط فرضی وجود دارد که به آن یک محور می گویند. خطی است که دوربین شما هیچ گاه نمی تواند از آن عبور کند. توجه کنید که اگر در صحنه شما دو کاراکتر در حال گفتگو هستند خط محور شما می تواند به صورت مستقیم و دقیقا در وسط این کاراکتر ها در نظر گرفته شود. شما نمی توانید از این خط عبور کنید، اگر شما مجبورید که این کار را انجام دهید ابتدا باید کات بزنید، دوربین خود را در خط محور قرار دهید و سپس می توانید به سمت دیگر کات بزنید.

۶- از زاویه های پیچیده اجتناب کنید

به شدت توصیه می شود که دوربین خود را در زاویه های بسیار پیچیده استفاده نکنید. این کار باعث می شود که حرکت در صحنه شما بسیار محدود و با سختی انجام شود. شما معمولا می توانید منظور خود را به صورت بصری و بدون پیچیده کردن شرایط بیان کنید، و پیشنهاد می شود که این کار را انجام ندهید.

۷- مطمئن شوید که دستورالعمل های دوربین و انیمیت شما به صورت واضحی بیان شده است

احتمالا کاری که شما می خواهید انجام دهید با همکاری تعداد افراد بیشتری انجام خواهد شد، پس باید همه چیز برای آن ها واضح و قابل درک باشد. این قضیه خصوصا زمانی نمود پیدا می کند که شما و گروه تولید به زبان دیگری صحبت می کنید، پیش می آید که انیماتور ها خارجی زبان باشند و به همین خاطر باید ساختار کار شما واضح و قابل درک باشد.

۸- پیوستگی را در کار رعایت کنید

یکی از اشتباهات رایجی که در استوری برد اتفاق می افتد عدم پیوستگی است.  شما باید مطمئن شوید که سکانس شما پیوستگی خود را حفظ کند. کاراکتر ها نیاز دارند وقتی از صحنه ای به صحنه دیگر می روند پوزیشن و موقعیت خود را حفظ کنند و شما باید حرکات آن ها را به درستی دنبال کنید. به متعلقات صحنه باید توجه شود، و اندازه ها و کاراکتر ها و اشیایی که در بک گراند وجود دارد باید به درستی رصد شوند.

در حال حاضر و در انیمیشن ۳ بعدی این مشکل به ندرت اتفاق می افتد، چون از یک صحنه آرایی و لی اوت برای تمام سکانس استفاده می شود و اگر اشتباهی در استوری برد باشد به راحتی قابل تشخیص می شود. ولی در کار های ۲ بعدی آرتیست ها تمایل دارند که دقیقا چیزی را که در استوری برد می بینند را بکشند و به همین دلیل این کار ممکن است آن ها را به اشتباه بکشد. بیشتر کار هایی که در آسیا انجام می شود از این قیبل است و پیوستگی کار بسیار در استوری برد مهم می شود. در این مورد، شما باید در استوری برد خودتان مطمئن شوید تا وقتی که کار به انیمیت رسید شما را سورپرایز نکند و در آن جا تازه متوجه شوید که سکانس درست نیست، و دیگر در اینجا زمان انجام کاری را ندارید چون انیماتور ها دقیقا طبق استوری برد کار خود را انجام داده اند و زمان زیادی برای انیمیت کردن آن ها صرف کرده اند.

۹- در کشیدن پوز ها تنبلی نکنید

بسیاری از افراد در زمان کشیدن استوری برد از شورت کات ها استفاده می کنند و تعداد محدودی پوز را در کار خود استفاده می کنند. آن ها تصور می کنند که انیماتور ها از تخیل خود برای حرکت مورد نظر استفاده می کنند و حرکت را به صورت طبیعی به تصویر می کشند. مشکل اینجاست که بسیاری انیماتور ها از استوری برد تبعیت می کنند و به آن اعتماد دارند و زیاد برای حرکات از تخیل خود استفاده نمی کنند: مخصوصا زمانی که با انیماتور های خارجی سر و کار دارید و حقوق حداقلی به آن ها پرداخت می کنید.

مطمئن شوید که برای پوزتان یک شروع و یک پایان در نظر گرفته اید برای اینکه سکانس شما انسجام خود را به درستی حفظ می کند. به اضافه تمام حرکاتی که در مورد کاراکتر خود در نظر دارید را به دقت اشاره کنید به خصوص زمانی که کاراکتر شما پوز خود را به فراخور صحنه تغییر می دهد. اگر شما می خواهید پوزی را به صحنه اضافه کنید، می توانید از تایم نیل (آیکن تصاویر) برای این کار استفاده کنید، آن ها را با شماره علامت گذاری کنید، و در دیالوگ به آن اشاره کنید که کدام پوز مربوط به کدام شماره است.

۱۰- در موقع لزوم، مطمئن شوید که به منبع نور اشاره شده است

اگر در فیلم شما افکت های سایه وجود دارد و شما می خواهید به آن اشاره کنید باید به منبع نور و جهت تابش آن به درستی اشاره شود. اگر شما این کار را انجام ندهید، ممکن است که انیماتور سایه را در هر جا که بخواهد قرار دهد و حداقل باعث می شود که مقداری از زحمتی که کشیده است به هدر رود. و این کار باعث می شود که مقداری سردرگمی در کار بوجود آید و سایه های شما تاثیر لازم را در بیان روند داستان نداشته باشند.

محل سایه را مشخص کنید و یا به سادگی و با یک فلش جهت تابش نور را در استوری برد مشخص کنید (اگر شما می خواهید زمان خود را حفظ کنید). کشیدن محل ایجاد سایه بهترین نتیجه را در کار شما دارد.

۱۱- مطمئن شوید که بازی کاراکتر شما در جهت دوربین درست انجام می شود

وقتی کاراکتر ها در حال صحبت هستند، و شما کات های مختلف را  از این کاراکتر به کاراکتر دیگر و یا چیز دیگری می زنید باید مطمئن شوید که این موضوع که این دو کاراکتر در حال گفتگو با هم هستند در کار حفظ شود. اگر کاراکتری در سمت چپ تصویر صحبت می کند کاراکتر مقابل باید جواب او را در سمت راست تصویر دهد. در غیر اینصورت ما متوجه نمی شویم که این دو کاراکتر در حال گفتگو با هم هستند و تماشاگران دچار سردرگمی می شوند. این مشکل مخصوصا زمانی اتفاق می افتد که کات زدن ما در حالت نمای نزدیک و یا کلوز آپ انجام می شود و اگر این موضوع رعایت نشود یک جامپ کات در تصویر اتفاق می افتد که چیز خوشایندی نیست.

همچنین در مورد جهت دوربین و تعامل کاراکتر ها با دوربین مطمئن شوید که اگر به عنوان مثال کاراکتر شما در سکانس بعدی نیز وجود دارد حرکت او در جهت مشابه باشد و این اتفاق بسیار مضحک است که کاراکتر شما از جهت راست تصویر خارج شود و در نمای بعدی از سمت چپ وارد کادر شود.

۱۲- در نظر داشته باشد که حرکات مهم شما باید در وسط تصویر اتفاق بیفتد

در نظر داشته باشید که اعمال و حرکات مهم باید در محل امن کادر اتفاق بیفتد که همان مرکز کادر است. برخی تلویزیون ها کادر بندی متفاوتی برای نمایش تصویر دارند و اگر اتفاق مد نظر شما در خارج از این کادر باشد بیننده را گمراه می کند. شما همواره نیاز دارید که کادر بندی را در استوری برد خود در نظر بگیرید و آن را در تمام کار خود حفظ کنید.

خیلی از افراد تمایل دارند که چشم های کاراکتر خود را دقیقا در وسط تصویر نمایش دهند و این یک کار اشتباه است. تمایل کاراکتر شما باید به گوشه ای از تصویر باشد، در این صورت است که شما مقدار کمتری فضای منفی (و یا پرت) خواهید داشت.  

۱۳- مطمئن شوید که پوز شما به اندازه کافی قدرتمند است

پوز ها باید به درستی و قدرت کشیده شود. آن ها نیاز دارند تا خط حرکت محکمی داشته باشند و پوز های کاراکتر باید به خوبی سیلوئت شده باشند. بدین معنی که اگر شما تمام کاراکتر خود را سیاه کشیده باشید شما باید همچنان قادر باشید تا بگویید کاراکتر در حال انجام دادن چه کاری است. به عنوان مثال برای موفقیت در این کار باید دست های کاراکتر خود جدای از بدن او بکشید و دست هایش را مقابل او نکشید و از این گونه موارد.