تصنیفی از پانته آ مهدی نیا

با هم افتادیم از ماه
یادت هست؟
ماه! تاول تبدار پر از چرک زمین
چروکیده بر دل شب
آویخته بر طاق زمین
و ما چروکیده و چرک تبعید شدیم
به زمینی که زمان میخواست ماه بشود
با هم افتادیم از ماه یادت هست؟
تنها دریچه سیاهچال زمین
من دروغ گفتم آن شب
ماه برایم کم بود

پانته آ مهدی نیا