نقد و بررسی فیلم سینمائی «دشمن زن»

«دشمن زن» فیلمی‌به کارگردانی کریم امینی، نویسندگی امیرحسین نجف‌پور و تهیه‌کنندگی محمدحسین فرح‌بخش و عبدالله علیخانی ساخته سال ۱۳۹۶ است. بازیگرانی چون سام درخشانی، بهاره کیان‌افشار، الناز حبیبی، بهرنگ علوی، سیروس همتی، امیرحسین آرمان، گوهر خیراندیش و مریم سعادت در آن ایفای نقش می‌کنند.

شناسنامه فیلم دشمن زن

کارگردان: کریم امینی، تهیه کنندگان: عبدالله علیخانی، حسین فرحبخش، نویسنده فیلمنامه: امیرحسین نجف پور بازیگران: سام درخشانی، بهاره کیان افشار، الناز حبییی، بهرنگ علوی، سیروس همتی، گوهر خیراندیش،مریم سعادت و…مشاور کارگردان: محسن قرایی، مدیر فیلمبرداری: مرتضی هدایی، مدیر صدابرداری: بابک اخوان، تدوین: سپیده عبدالوهاب، طراحی و ترکیب صدا: حسین ابوالصدق، طراح چهره پردازی: امید گل‌زاده، موسیقی: محمد احمدی، اصلاح رنگ: حمیدرضا فتوره‌چیان، طراح لباس: مهناز غنی، طراح صحنه: رامین غفوری، برنامه ریز و دستیار کارگردان: امیر رونقی، دستیار اول فیلمبردار: مجتبی شادرو، مدیر تولید: محمد عزت‌خانی، منشی صحنه: زهرا تحقیقی، عکاس: لیلا خوش کنار و مدیر تدارکات: مهدی عطایی

خلاصه داستان فیلم دشمن زن

فیلم داستان مردی است که با زنان میانه ی خوبی ندارد اما در پایان از حقوق زنان دفاع می‌کند.

پایگاه خبری نمانامه: این روزها فیلمی تحت عنوان دشمن زن بر پرده سینما های کشور است و به خاطر چهره هائی که در آن ایفای نقش می کنند انتظار می رود از فروش خوبی برخوردار باشد. شگرد کاسبی در سینمای ایران به واسطه همین بهره گرفتن از بازیگران چهره و افراد صاحب نام ریشه تاریخی دارد و ربطی به این دهه و دهه هائی قبل تر هم ندارد. اصولا یکی از هنرهای ایرانیان برای پولسازی سنجیدن وضعیت بازار است. شما اگر گذرتان به بقالی محله هم خورد احیانا سطح دانش اقتصادی سینما و آن بقال محترم را بهتر لمس خواهید نمود. این دانش یک دانش ذاتی است و فکر نمی کنم در هیچ جای دنیا چنین نبوغی در یک سطح معمولی و یکنواخت در کاسبان آن کشور وجود داشته باشد.

نکته دیگری که قبل از بررسی این فیلم می بایست به آن بپردازیم کمبود کارگردان و نویسنده خلاق در سینمای ایران است. نه اینکه چنین هنرمندانی وجود ندارند بلکه در کمال تاسف باید گفت که میدانی به آنها داده نمی شود که حضور داشته باشند. اگر امروز شاهد هستیم که انگشت شماری از مردم به واسطه کارگردان یا نویسنده به سینما رجوع می کنند به واسطه این است که جو حاکم بر سینما و رسانه های تلویزیون موجبات چنین معظلی را به وجود آورده اند. در حالی که در سینمای هالیوود و یا سینماهای مطرح دنیا یک فیلم را به واسطه نویسنده یا کارگردان آن می شناسند.

ایراد کار روشن است. چون ما با یک سیستمی مواجه هستیم که مدیران آن برنامه مدونی در قبال حیات هنرمند ندارند. و اصلا تنها چیزی که برای آنها مهم نیست سرنوشت هنر و هنرمند است و  این اجحاف به همان مقدار نیز نسبت به پیشکسوتان روا داشته می شود.

فارغ از این مباحث باید گفت که دشمن زن فیلمی است که به لحاظ محتوا به شدت ضعیف و تهی است و به هیچ وجه از قصه برخوردار نیست. به طوری که مخاطب احساس می کند خیلی از دیالوگ ها لحظه ای و آنی به زبان بازیگر گذاشته می شود. و به همین واسطه احساسی بین دیالوگ های بازیگر و مخاطب به وجود نمی آید.  اگر چه کارگردان در تلاش است که فرمت سینمائی این فیلم را در یک قالب کمیک درآورد ولی چون از دیالوگ طنزآمیز برخوردار نیست به ضعف فیلم می افزاید و همین قضیه باعث تجزیه شدن هر چه بیشتر ساختار می شود.

شخصیت پردازی موهومی دارد و تعداد کاراکترهای اضافی؛ چنین ساختاری را بیش از پیش به تحلیل می برد. کما اینکه سکانسها و دیالوگ های بی ربط فراوانی در آن دیده می شود که به نظر می رسد به خوبی تدوین نشده است.

ورود جواد یساری به دنیای سینما با فیلم دشمن زن باعث محبوب شدن این فیلم شد و تا حدی توانست این کاستیها را از نظر مخاطب جبران نماید. اما اگر بخواهیم قضاوت عادلانه ای در مورد این فیلم داشته باشیم باید جدا از رخدادهای تکراری و همان کنش و واکنش های معمول زن و مرد کارگردان را به واسطه بعضی از جسارتهائی که به خرج داده است تحسین نمود. چرا که توانسته است در چنین حال و هوائی تا مرز عقاید فمینیستی پیش برود و ظریفانه روی یک لبه تیز قدم بزند.