پگاه الله وردی بازیگر نمایش «من مردم روزی که به دنیا آمدم»

پایگاه خبری نمانامه: بازیگر نمایش «من مردم روزی که به دنیا آمدم» گفت: لحظاتى که بازیگران این نمایش روى صحنه خلق می‌کنند، واقعیت جامعه‌ ماست، کم و بیش تمام ما طعم لحظاتى از فضای این نمایش را چشیده‌ایم. از این رو به طور قطع این نمایش دارای مخاطب خاص نیست و تمامی افراد حاضر در جامعه می‌توانند مخاطب آن باشند، چراکه این نمایش قصد دارد تا دردی مشترک را بیان کند. امید اولیایی، دیگر بازیگر این نمایش نیز معتقد است: متاسفانه فضای تئاتر امروز ما شدیدا بی حمایت شده است.

نمایش من مردم روزی که به دنیا آمدم به کارگردانی مسعود ترابی و نویسندگی شیما اسدی با تاکید بر موضوعات اجتماعی در تماشاخانه توفل لوشاتو از دهم بهمن ماه روی صحنه رفته است. این نمایش داستان فرزندانی را روایت می‌کند که هرکدام از آن‌ها به دلیل نبود پدر و مادر خود عذاب کشیده‌اند و در یک روز به گونه‌هایی متفاوت فوت کرده‌اند.

پگاه الله وردی، بازیگر این نمایش در گفتگو با بانی فیلم گفت: تمام خلاها و کمبودهاى هر فرد، از کودکى او سرچشمه می‌گیرد و کودکى هر فرد در شکل گیرى شخصیت او نقش بسزایى دارد؛ بنابراین این نیاز است تا در این زمان پدر و مادر به بهترین شیوه به تربیت فرزند خود بپردازند. این نمایش قصد دارد تا موضوع تربیت درست را به مخاطبان خود یادآوری کند.

او تاکید کرد: لحظاتى که بازیگران این نمایش روى صحنه خلق می‌کنند، واقعیت جامعه‌ ما است، کم و بیش تمام ما طعم لحظاتى از این نمایش را چشیده‌ایم. از این رو به طور قطع این نمایش دارای مخاطب خاص نمی‌باشد و تمامی افراد حاضر در جامعه می‌توانند مخاطب آن باشند، چراکه این نمایش قصد دارد تا دردی مشترک را بیان کند.

الله ‌وردی با تاکید بر اینکه نقش آرزو در جامعه هنری امروز به وفور دیده می‌شود، بیان کرد: این نقش کم و بیش در اطراف ما وجود دارد و ممکن است ما آن‌هارا بارها و بارها دیده باشیم. شاید روز اول با کاراکتر آرزو ارتباطى نگرفته باشم اما این شب ها با آرزو میخندم، گریه می‌کنم و زندگى می‌کنم.

این بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون خاطرنشان کرد: تئاتر و هنر همواره عاشقان واقعی خود را دارد و فکر می‌کنم این عاشقان واقعى با تمام ناملایمتی‌ها و کم لطفى‌ها به راه خودشان ادامه خواهند داد.

تئاتر نیاز به کمک عام و خاص دارد

امید اولیایی، دیگر بازیگر این نمایش نیز به بانی فیلم گفت: متاسفانه فضای تئاتر امروز ما شدیدا بی حمایت شده است و نیاز به کمک عام و خاص دارد تا جانی دوباره بگیرد. متاسفانه این حقیقت را باید پذیرفت که عده‌ای خود را هنرمند می‌نامند و این فضا را برای هنرمندان واقعی محدودتر می‌کنند تا آن‌ها خاموش باشند و هر آنچه که خود تمایل دارند  بشود؛ بدرستی که این به معنای مرگ هنر و هنرمند است.

او ادامه داد: این نمایش صفر تا صد زندگی مخاطب را از جلوی چشمانش می‌گذراند و کاری می‌کند که مخاطب با تمام کاراکترها همزاد پنداری کند و خود را جای کاراکترهایی بگذارد که در مقابل بر روی صحنه هستند. قطعا مخاطب با تماشای این کاراکترها به خود گوشزد می‌کند که اگر در این شرایط قرار داشت چه عملکردی خواهد داشت.

اولیایی در رابطه با نقش خود در این نمایش گفت: این نقش با سایر نقش‌هایی که بازی کرده‌ام متفاوت بود؛ به همین علت نیز پذیرفتم تا آن را به روی صحنه ببرم،کاراکتر از همان لحظات ابتدایی برایم جذاب بود تا اینکه در تحلیل‌ها و تمرین‌ها بال و پر گرفت و به یکی از بهترین نقش‌هایی شد که بازی کرده‌ام. این کاراکتر با کوله باری از حس و بدنی اغتشاشگر در صحنه حضور پیدا می‌کند، نقشی پیچیده و سخت که دارای حس عاشقانه، تنفر و در نهایت انتقام است که ارائه این حس‌ها حتی جدا از هم نیز کار دشواری است اما در سختی به اوج نقش رسیدن برای من جذاب است.

این هنرمند تئاتر، سینما و تلویزیون در پایان تاکید کرد: این نمایش را مخاطبان عام و خاص می‌پیسندند، چراکه محوریت انسان و انسانیت است و خاص یا عام بودن هیچ تفاوتی را ایجاد نمی‌کند. بنابراین از تمامی مردم جامعه دعوت می‌نمایم تا این نمایش را تماشا کنند.

نمایش من مردم روزی که به دنیا آمدم هر روز تا ۳۰ بهمن ماه، ساعت ۲۱ در سالن شماره دو عمارت نمایشی نوفل لوشاتو روی صحنه می‌رود.