جبار آذین ( مدرس و منتقد سینما و تلویزیون)
پایگاه خبری نمانامه: دریای طوفانی فرهنگ که سال ها است در قرق کوسه های سیاسی و تجاری است و آب های آلوده آن، تنفس را برای ماهی ها مشکل کرده،همچنان در گرداب سلیقه های گروهی و جناحی و سیاسی می گردد و به درون می غلتد. این روزها شکستگی آشکارکشتی فرهنگ و بازی آن در میان امواج مرگ و زندگی، فریاد مسافران را بلند کرده است. با این همه، ناخداهای اشتباهی و دست و پا چلفتی و ملوان های بله قربانگو و مزد بگیر، بازهم گنگ وگیج همراه گردش کشتی درگرداب ،دورخودمی چرخند وبحران ها وغلط ها و انحراف ها و کجروی ها، کشتی سینما و سیما که روزگاری به یادگار روی آن نوشته شده بود «فرهنگ» را به قعر می کشند.
متاسفانه سینمای کنونی کشور به رغم حضور، کوشش و فعالیت طیفی از سلامت اندیشان و سینماگران متعهد به مرداب تبدیل شده و خروجی پوچ و بدون ثمر، شمایی فلاکتبار از آن ساخته است.
صدا و سیما، بویژه تلویزیون نیز به یک سوپر مارکت ورشکسته فرهنگی تغییر یافته و در گرایش روز افزون مردم به ماهواره های خارجی، نقش عمده ایفامی کند و در کنار سینمای سیاست و ما فیازده، هر روز بیش از گذشته ازواقعیت ها، فرهنگ و زندگی ایرانیان فاصله می گیرد. علل اصلی این نابسامانی و بیماری، سرمایه سالاری به جای فرهنگ سالاری و اداره امور فرهنگی، سیمایی و سینمایی توسط کسانی است که انتخابشان بر مبنای تخصص و تعهد و فرهنگ و رسانه نبوده و سیاست و رفاقت و تجارت،عامل گزینش آن ها است!
بار دیگربه هشدار جار می زنم که کشتی فرهنگ در حال سقوط است و نجات آن به دست ناخداهای باخدا، ملوان ها و خدمه ماهر و کار بلد و سالم ممکن است. باید به یاد داشت که، خاموش نشینی گناه است و اهالی فرهنگ و هنر و سینما، نباید بی تفاوت و بی اعتنا و خنثا، شاهد غرق کشتی فرهنگ و دستاوردهای آن باشند. سکوت و مماشات آنها با ناراستی ها به اندازه نادرستی های تخریبگران کشتی فرهنگ، در سقوط آن در دریای آلودگی ها سهم دارد. لطفا مانند کسانی که کرونا را جدی نمی گیرند و خود و جامعه را به خطرمی اندازند، نباشید. امروز به خود بیایید تا فردا نگویید، نمی دانستیم و کسی به ما نگفت.
ارسال دیدگاه
در انتظار بررسی : 0