یادداشت
سینمای ایران، حرفی برای بهبود جهان ندارد!
یران سینمای ملی ندارد و آنچه وجوددارد، بازار مکاره ای است که عنوان دولتی را یدک می کشد. عنوانی که سال ها است در جهان سینما منسوخ شده و دیگر چیزی به نام سینمای دولتی رسمیت ندارد. سینمای دولتی به معنای سینمایی است که از فکر و سرمایه و سیاست و اهداف، حمایت، هدایت و دخالت دولت و دولتیان از بیراه های غیرفرهنگی، یعنی سیاست، تجارت و تمایلات گروهی و سیاسی و جناحی می گذرد
نقش رسانه های جدید در سیاست
به قلم: حسن نامور مقدمه نمانامه: رسانه‌های سیاسی جدید اشکالی از ارتباط هستند. این رسانه ها در بسترها و یا درون شبکه‌هایی که تعامل و همکاری را در خود جای داده اند، تولید، انتشار و تبادل محتوای سیاسی را تسهیل می‌کنند. آنها در طول سه دهه گذشته به سرعت تکامل یافته اند، و همچنان به […]
ایساتیس؛ شاعرانه ای زیبا و هنرمندانه از زندگی
به قلم: جبار آذین نمانامه: کاروان سختکوش و افتخار آفرین سینمای مستند ایران با ساربانی بزرگان عرصه این هنر و پایمردی و هنر آفرینی هنرمندان با ذوق و مستعد و خلاق مستندساز به رغم تمام مشکلات و موانع و سنگلاخ ها، حساسیت ها، خطر ها، کم اعتنایی ها و دستتنگی ها، با پرچمداری جوانان با […]
میلیاردرهای تلویزیون به دنبال پول در سینما!
به قلم: جبار آذین نمانامه: مدیریت های گروهی و سیاسی و انحصاری در سینما و صدا و سیماکه منجر به بیکار شدن هنرمندان غیر همسو با آنهاشده، در بده بستان های کاسبکارانه سبب شده اند تا عده ای از هنرمندان بیکار برای کسب درآمد با پذیرش و تن سپردن به شرایط و مسائل مورد پسند […]
چرا «مادر» علی حاتمی، همچنان بهترین مادر سینما است!
جبار آذین؛ منقد و مدرس سینما و تلویزیون نمانامه: گونه هنری و سینمایی و تلویزیونی خانوادگی، مهم، بزرگ و پر مخاطب ترین،ژانر جهان هنر و سینما و تلویزیون است و بخش اعظم تولیدات سینمایی و موفق ترین آن ها در این گونه ساخته شده اند. در عرصه سینما و تلویزیون و تاتر ایران هم ژانر […]