به قلم: صالح دلدم
نمانامه: درحالیکه سینمای ایران از انواع مشکلات؛ از فقدان کپی‌رایت و قاچاق فیلم‌ها و دستمزد نجومی بازیگران و بالارفتن هزینه تولید گرفته تا قهر مخاطب داخلی و فقدان زبان جهانی در فیلم‌ها و سانسور و توقیف سلیقه‌ای فیلم‌ها و فساد و رانت در مجوزها و حمایت مالی و اکران و… دست به گریبان است، در عوض توجه فضای رسانهای معطوف به حاشیه‌های زرد شده است.
اینکه از یک تهیه‌کننده سوال شود که یک بازیگر فیلم‌های اغلب سطح پایین چرا به ترکیه رفته و قصد ازدواج دارد یا مهاجرت و ماجرای حضور او در خانه خواننده‌ای که در انظار عمومی شورت خود را پایین می‌کشد یا مواد مصرف می‌کند چیست، چه اهمیتی برای آینده سینمای ما دارد؟
یا پرداختن به اینکه آقازاده در مظان اتهام فساد مالی به همسر بازیگرش در خارج رجعت کرده، کدام یک از دردهای امروز سینما و سینماگران را برطرف می‌کند؟
این مقدار سطحی‌نگری در حوزه رسانهای نوبر است!
همانطور که سینمای ایران آینه زندگی مردم نیست و مخاطب با آن همذات پنداری نمی‌کند، به همان میزان هم رسانه‌ها دغدغه مسائل و مشکلات ریشه‌ای سینما را ندارند.
ارسال دیدگاه
در انتظار بررسی : 0