اصلاح اکران در گرو اصلاح سینمای کشور است

به قلم: جبارآذین (منقد ومدرس سینما)

نمانامه: اکران سینمای هر کشور به منزله ویترین و نمایه عمومی سینمای آن کشور است و درایران هم باید چنین باشد. درواقع تولیدات سالیانه سینمای کشور، باید بر اساس نگاه‌ها و نظرهای کارشناسی متخصصان امور سینما در حوزه‌های تولید و اکران با لحاظ نظر و سلیقه و خواست مخاطب و گاه مناسبت‌های ملی و اجتماعی، گزینش شده و برای نمایش عمومی درسینما چیده شوند. گرچه درطول سالیان مختلف و بارها برای سامان‌یابی اوضاع و بهبود وضعیت اکران سینمای ایران، گروه‌های گوناگون متشکل از نمایندگانی از سوی مدیران سینما و اهالی سینما در تشکل‌هایی به نام شورا و صنف برای این منظور شکل یافته‌اند، اما اعمال‌نظر و سلیقه، غفلت و محوریت منافع فردی و دارودسته‌ای برخی افراد ناآشنا با اکران و یا کسانی که دراکران ذی‌نفع هستند در این تشکل‌ها، سبب شده تا شوراها نتوانند به درستی به وظایف خود عمل کنند و نظمی کارشناسانه و کاربردی به اکران دهند و به همین علت هم بارها و مکرر تغییر کرده‌اند.
متاسفانه در اکران بی سروسامان سینمای کشور، طیف‌هایی هم نقش‌آفرین هستند که با عملکرد خود مانع ایجاد اصلاحات در سینما بوده و هستند. حضور و فعالیت باند مافیای اکران که با قدرت مالی وامکاناتی خود بر سر دفاتر پخش و اکران سایه افکنده، آشکار شدن وجود وفعالیت پولشویان و نفوذ برخی اشراف سینما و سینماداران و کوتاهی‌های مدیران سینما، از عوامل اصلی سامان نیافتن اکران بوده است.
حمایت مادی و تبلیغاتی مافیا و اشراف ازفیلم‌های خودی و رفقاو در اختیار داشتن بهترین سالن‌ها و سانس‌های سینماها، باعث دیده و مطرح شدن و فروش بعضی فیلم‌ها و انزوا و حتی شکست در گیشه برخی دیگر از فیلم‌های سینماگران کم‌بضاعت می‌شود. در شرایطی که فیلم‌های جدید و قدیم زیادی درنوبت اکران قراردارند، ولی آنها که از اکران سهم می‌برندو با تبلیغات کاذب، فیلم‌های خودی را با انواع ترفندها در اکران نگه داشته‌اند، بر آشفتگی‌ها و ناراحتی‌های اکران افزوده‌اند. به عنوان نمونه، در برهوت نبود فیلم‌های فاخر و درجه یک کمدی و نیاز مخاطب به فیلم‌های نشاط‌آفرین و شادی بخش، فیلم شبه طنز فسیل بر پرده سینماها یکه‌تازی می‌کند و نفع‌بران از این فیلم، ازنمایش فیلم‌های جدید ممانعت می‌کنند و با این اقدام، بر مشکلات دامن می‌زنند و آسیب فیلم‌سوزی را هم بر دیگر مسایل و مشکلات اکران سینما می‌افزایند.
ازهمین رو، اکران در سینمای ایران مانند نگاه مدیریتی، اوضاع مناسباتی و تولیدی آن، نیازمند بازنگری و تغییر و تحول است و باید علاوه بر ایجاد تغییر در شورای اکران، این عرصه از وجود مافیا، نفوذ اشراف، پولشویان و ندانم‌کاری‌ها پاکسازی شود و به راستی برمبنای عدالت فرهنگی و سینمایی و واقع‌گرایی و از منظر کارشناسی، جهت اصلاح اکران سینمای ایران، چاره‌اندیشی و برنامه‌ریزی شود.
سینمای ایران برای تحول اساسی در تمام عرصه‌ها با یاری مدیران دلسوز و کاربلد، سینماگران متعهد و منقدان کارشناس، باید از مسیر تغییر تخصصی ریل زنگ‌زده سابق سینما، پذیرای تازه‌ها باشد و این رخداد بزرگ، همزمان باید در تمام پیکره سینما، اجرایی شود تا کهنه‌ها و موانع با تکیه برایمان و امید و تخصص از سر راه شکوفایی وبالندگی سینمای ملی و مقاومتی ایران برداشته شوند.
به عبارتی دیگر، نمی‌توان به تنهایی برای نجات اکران از مشکلات و بحران‌ها اقدام کرد، اما سایر معضلات سینما را نادیده گرفت.
اصلاح اکران درگرو اصلاح کلیت سینما از نظر تفکر، فرهنگ، مدیریت، مناسبات، تولید و اکران و اجرا است و در این میان، پسند و سلیقه و فرهنگ مردم و نیازهای ایران اسلامی، حرف نخست را می‌زند.