سیلوسازی در سینما به شیوه وزیر و رئیس!

به قلم: جبار آذین

نمانامه: بنده خدایی که شنیده بود،به پیروی از یک سنت دیرین، باساختن بنا،حال هرنوع بنایی که باشد؛ مسجد، مدرسه، سیلو و سینما می تواند از خود نام نیک به یادگار گذارد. آرزوداشت یک عمارت جدید در روستایشان بسازد ،ولی چهارمشکل بزرگ داشت نخست اینکه پول نداشت، دوم سواد نداشت و سوم کسی او را تحویل نمی گرفت، چون مقام و موقعیت اجتماعی نداشت و چهارم انتقاد پذیر نبود و در عوض ازخود متشکر بود.

از قضای روزگار باکسانی رفیق شد که کم و بیش در روستا شناخته شده بودند و او از این طریق و رفت و آمد با آنها کمی تا قسمتی ازغربت خارج شد. چرخ روزگار چرخید و دوستان این بنده خدا به نان و نوایی رسیدند و چون از علاقه و آرزوی او به بناسازی آگاه بودند، به او هم مقامکی دادند تا اکنون که صاحب مقام و موقعیت شده و پول هم در اختیار داشت با کمک چندتن که از جنس خودش بودند و مانند او می اندیشیند بتواند عمارت دلخواه خودرابسازد.

او نیز در ادامه کار قبلی ها به سبک و شیوه خود و اطلاعاتش درباره بنا سازی،یک سیلو به سیلوهای موجودا ضافه کرد و از فردای آن روز کنار در سیلو نشست و منتظر ماند تا سیلو پر ازکالا و جنس و مشتری شود. اما نه از کالا خبری بود و نه از مشتری! چرا که محصول و کالایی که تولید شده و نیازمند قرار گرفتن در سیلو باشد، وجود نداشت. در نتیجه این سیلو هم مانند دیگر سیلوهای بدون جنس و مشتری، خالی ماند. آن بنده خدا برای حل معضل سیلو از یک بنده خدای دیگر که مانندخود او بود،کمک خواست. لیکن به دلیل اینکه این هم مانندآن بود،کاری از پیش نبرد. آن هاکه اوضاع را بد دیدند، بدون هرگونه شناخت ازکشت و زرع، چندکارگر استخدام کردند تا خود برای انبارها کالا جورکنند، ولی چون این کاره و کارشناس نبودند، تولیداتشان، مشتری نیافت و هرچه هم تبلیغات کردند به جایی نرسیدند. و این سریال همچنان ادامه دارد.

سریال سیلو و تولیدات آن بنده های خدا، حکایت آقایان اسماعیلی و خزاعی،وزیر محترم وزارت ارشاد و رییس سازمان سینمایی و دوستانش است که بدون دانش و تخصص سینما برای سینما و اهل سینما و سینما روها به سلیقه خود سیلو می سازند. نکته دیگر اینکه، آنها از ذوق سیلوهای خود و تغییر ریل سینما، کار و کسب سیلوها و سیلوسازان را تخته کرده اند. در ماه های اخیر آقایان اسماعیلی و خزاعی در حال بریدن ربان های افتتاح انواع سالن های سینمایی در تهران و شهرستان ها بوده اند. سالن هایی که فیلم مناسب و مشتری ندارند و آن عده نیز که به سینما می روند، فیلمک هایی را تماشا می کنند که نام طنز و کمدی دارند، اما ربطی به آثار خوب و با محتوا و استاندارد کمدی و طنز و همچنین ریل بازی و سیلوسازی آقایان ندارند!