نگاهی به سریال تلویزیونی «رحیل»

نمانامه: سریال تلویزیونی «رحیل» به تازگی بعد از دو فصل و بیش از چهل قسمت پخش در حالی به کار خود پایان داد که سیر داستانی و تعلیق آن باعث شد هر چه سریال به قسمت‌های پایانی نزدیک می‌شود بر دامنه مخاطبانش افزوده شود.
بسیاری از مخاطبان در حالی پیگیر قسمت‌های بعدی این سریال بودند که مدت‌ها خلأ پخش سریالی که بعد از پخش چند قسمت همچنان مشتری داشته باشد، وجود داشت. همچنان که در سال‌های اخیر بیشتر شاهد سریال‌هایی بودیم که پس از پخش چند قسمت اول آن، مخاطبش را رانده است. این طبیعی است که مخاطب متوجه می‌شود سریالی که دارد برای آن وقت می‌گذارد، جان ندارد.
درباره «رحیل» می‌توان گفت، طراحی داستانی صحیح و تقطیع اپیزودها به‌گونه‌ای که هر اپیزود جذابیت‌های خودش را داشته باشد، باعث شد مخاطبان رفته رفته به سریال متمایل شوند و این سریال را در دو بخش بازدید و رضایت مخاطبان در کنداکتور آذر و دی صدرنشین کند.
بر اساس آنچه در سامانه تلوبیون آمده است، سریال «رحیل» فقط در آذر ماه بیش از ۷۰ درصد مخاطب در تلوبیون داشت. جالب این‌که این اقبال در روزهایی بوده که بعضا قسمت‌های مختلف سریال به صورت یک در میان بارگذاری شده و هیچ اطلاع‌رسانی ویژه‌ای برای سریال در این سامانه نشده بود. این در حالی است که سریالی مانند «سرزمین مادری» از همان ابتدا بخشی ویژه از تلوبیون را تسخیر کرد که بزرگ‌ترین تبلیغش به حساب می‌آید.
بر اساس همین آمارها، ترکیب بازیگران، معادل‌سازی خارجی برای کاراکترها، مایه‌های جادوگری و خرافه، استفاده از هوش مصنوعی و جلوه‌های رایانه‌ای، داستان‌پردازی عاشقانه قابل فهم و خواستنی و موتیف آیینی از جمله ویژگی‌هایی محسوب می‌شود که نظر مخاطبان این سریال را به خود جلب کرده است.
قرار گرفتن همه این ویژگی‌ها در یک سریال کار راحتی نیست. حتی آن‌ها که برنامه‌های گفت‌و‌گو محور تولید می‌کنند وقتی با انبوه سوژه‌ها روبه‌رو هستند، باید فقط روی یکی – دو ویژگی کار کنند یا برنامه را توسعه دهند تا بالاخره در چند فصل به همه ویژگی‌ها برسند.
نتیجه آن‌که سریال‌های تلویزیونی، برای این‌که توفیق همراهی مخاطب نصیبشان شود، باید استانداردهای لازم را رعایت کنند. همچنان که نزدیک بودن به استانداردهای روز صنعت سریال‌سازی از نوشتن فیلمنامه گرفته تا دیگر ارکان آن از جمله طراحی صحنه و لباس و بازیگر و تصویربرداری، توانسته است چارچوب سریال «رحیل» را محکم و برای مخاطب قابل اعتماد کند.

مریم ضیغمی