چرا که از بدو تولد و راه اندازی سینما و تلویزیون در ایران تاکنون، به جز مواردی اندک، در میان هزاران فیلم و سریال، از تصاویری واقعی، شفاف و کامل و امیدوارانه زنان و مادران، اثری نیافتم
گر چه فیلم جنگ جهانی سوم ساخته هومن سیدی، یک اثر شاخص و درجه یک سینمای ایران نیست و ترکیب و نحوه انتخاب گزینش گران فیلم ایرانی برای شرکت در مراسم سیاسی/ سینمایی اسکار، همچنان با اما و اگر روبرو است
اکنون که سالها است به لطف ناکارآمدی و بی دانشی و سرگرم شدن متولیان سینما به امور سیاسی و رفاقتی، به رغم حمایت های مادی و معنوی نامدیران سینما از خودی های هم پیمان و مجیزگو، کم کم سراغ سینما را باید در موزه سینما گرفت
معلوم نیست که کدام شیر پاک خورده ای، نام دورهمی مستند سازان و نمایش فیلم های آنها در مکان و زمانی خاص را، جشنواره سینما حقیقت گذاشته است.
مسوولان حوزه های مختلف بویژه سینما که امروز تنها یادی از آن باقیمانده است، باید گوش شنوا داشته و نقدپذیر باشند و بیاموزند که ناکارآمدی،غفلت،ناتوانی و کم کاری خود بخصوص در عرصه فرهنگ را به حساب زرنگی و قدرت، شیطنت و مکاری دشمنان کشور و ایران ستیزان نگذارند.